Golven.

Het is de golf waarin ik zit,het is mijn mijmerend verblijven,het is zoals het is en tik wat verder, om de golf waarin ik zit te kunnen overstijgen.Niet overspoeld te kunnen raken, maar meedein in de geluiden, die golven kunnen geven en mij vasthoud aan een bewegen, die mij in stand ook houd en zonder  vergeten te ademen, ik weer boven kom en mij mee laat nemen in het uitzicht wat golven kunnen geven.
Soms ga ik kopje onder en laat gebeuren wat er komt,maar in het vertrouwen in mijn schrijven toch blijf delen, ook al haal ik wel eens wat schrijven weg en voelt het anders als ik mijn schrijven voor mijzelf wil houden.De gretigheid in het willen delen op mijn blog is net als de golven kunnen glijden en aan de vaste grond ook stopt.
Dan als een uitgeput geheel om mij heen kan kijken en zie dat de golf waarin ik zat, ook is verdwenen, wanneer ik tegen mijzelf kan zeggen dat alles ok is zoals het komt,zoals het zich laat ontvouwen in de beweging die ik voel, in mijn drive van schrijven, waarin het golvend bewegen ik mij voel als een vis in het water,als een eenling die ligt te spartelen, als de golf van verbinden wat groter wordt en soms niet meer weet wat nu belangrijk is, om te blijven zwemmen in de grote oceaan, om mijn tijd van delen te blijven omarmen, te blijven ervaren,waar geen enkele dag hetzelfde blijkt en ik mij daarin  ook laat gaan, mij voor niemand hoeft te excuseren, dan alleen mee te gaan op de golven die kunnen ontstaan.