Blauwdruk.

In de belichaming waar ik uit spreek, waar het kan  ontstaan dat in een onbewaakt ogenblik ik mij bewuster wordt van mijn Taal.Die ongelimiteerd mij heel veel laat zien in een ongekunsteld beleven en ik de neiging heb, om te buigen naar het geheel ,waar de continuïteit nooit van te voren is gezegd,maar dat ik nu ook weet dat er vanuit mijn belichaming juist veel  kan gebeuren, waarin de vrijheid van het ontstaan, soms hoger vlieg, dan al mijn integere dalen.Soms een kant uitgaat waarin ik onverwachts, zo diep ontroert kan raken en toch weer verder ga, wat er in mijn belichaming kan gebeuren.
Zoals ik nu voor mijn eigen schrijven zit en niet beter weet dan wat er diend te gebeuren, als ik in mijn belichaming blijf en moest ook lachen toen ik tegen mijzelf ook zei.Dat ook het huilen in een belichaming blijft en niets blijft hangen, dan alleen de tranen die ik voel over mijn zachter wordende wangen.Dat is wat een belichaming kan doen,het laat voelen en ervaren,het laat  zijn wat er is,maar ondertussen niet meer blijf hangen in wat ik nu zelf beslis.Ik reis door mijn eigen tijd en ben bevlogen,laat soms de dingen die niet belangrijk zijn, ook veel langer liggen.Laat de wijsheid die ik voel floreren in mijn Taal, waar mijn belichaming steeds dichter in mijn systeembeheer is aan het zettelen.Het maakt indruk op mijn gestel en mijn lichaam heeft echt moeten wennen, dat vanuit een eigen Taal en durven luisteren naar mijzelf, van lieverlee de impact die het had, nu als een stromend riviertje is gegeven.Ik voel mij thuis in mijn Taal die belichaamd wordt ervaren,die koste wat het kost mij heeft laten zien dat niet alleen het kind de aandacht krijgt,maar ook mijn volwassen daadkracht in wat ik kan laten zien.Dat als  iets  de aandacht vraagt, zo fijn is om naar te luisteren,zo intiem als dat ik spreek, ook zo naar mijzelf kan luisteren.
Het kunnen verheugen in wat ik schrijf, met daarin de omarming en de zelfverzekerdheid ,dat in de belichaming van mijn ervaren zichtbaar nu is gezet, als een blauwdruk in mijn schrijven.Als een blauwe komeet, die geen afstand weet te houden en in de vervulling zit, van al mijn ontdekken in mijn schrijven.