Evaluatie.

Het zijn de kiezels die mij vinden en langs mijn voeten mijn eigen weg aanduid, waarin ik alleen nog wil schrijven en mij bevrijd van de waanzin waar ik over droomde,van het gelijk gestelde waar niemand op reageerd,waar een vriendschap mij kon vinden en ik daar veel van heb geleerd.Maar  ondertussen ook kan voelen hoe nu de wereld zich ook kleurt en  als een eenling en  getuige in mijn eigen hobbit zit en alleen kan kijken zoals ik mijn schrijven zet,zoals de jaren van ontvouwen en mij plichts getrouw heb laten weten, dat de schommel waarop ik zit, in beweging is gekomen en als een kind ook kan genieten zonder dat ik het post .En heb geleerd dat wat er ook gebeurd, te kunnen blijven in mijn eigenheid,in de speelsheid van vertellen,hoe het krom getrokken geheel rechtop kan blijven, en hetgeen waarschijnlijk ook te maken heeft met mijn mentaliteit waarin ik verblijf.
De kraters van zelfredzaamheid heeft zich verbonden in een tijd, dat er veel is gevonden hoe liefdevol ik kan zijn, in het schrijven van mijn tijd.De aandacht die het vraagt trekt alle luiken soms even open, waar de veiligheid die ik kan ervaren, zeker wil gaan koesteren in het verschil van duiden, dat als ik over mijzelf schrijf, niets van doen heeft met de ander.Ik heb beleeft wat ik blijf beleven en geëvalueerd in de taal, die ook kan draaien en het tijd wordt om mij te gaan te bezinnen, wat goed voelt om nog te blijven in mijn schrijven en zich nu keert in het evalueren zoals het voor mij nu ligt.
Blijkbaar is er een andere tijd gekomen,waarin ik niet wil blijven hangen in wat mij is overkomen,en zonder de draagvlak van mijn weten, ik mijzelf niet wil herhalen, in mijn ervaren, dat wat ik ook heb geprobeerd, dan alleen wat het mij  gegeven heeft, in het ontvouwen zoals ik dat ken.
Het ontvouwen vanuit een energie, die mij heeft geleid naar mijn schrijven,die mij heeft doen beseffen, dat de tijd is gekomen om een beslissing te gaan nemen in al wat ik heb geuit,in al wat ik dacht te moeten zeggen,in al mijn mogelijkheden die wellicht de droom van een ander zou kunnen zijn,maar nu ook voel dat mijn eigenheid in wat ik schrijf, zo dicht bij mijzelf ben gebleven,zo dicht bij mijn kern,zo vol van mijn delen,maar nu in dit moment een andere tijd is aangebroken, om te zeggen wat ik wil,om te schrijven zoals een schrijver dat kan doen,en ik niemand heb willen kwetsen, vooral mijzelf niet.Ik heb mij laten leiden vanuit mijn gevoel,vanuit de ervaring in wat het met mij doet,en was overtuigd in mijn delen,maar in mijn evalueren en bevindingen nu kan zien, dat het kan betekenen, dat  mijn delen zoals ik al eerder heb beschreven,dat mijn tijd van schrijven echt naar mijzelf ook terug kan slaan. En alles zoals bedoeld, ook echt voor mijzelf kan houden,zoals het luisterend spreken ook betaamt.