Handeling.

De vroege ochtend vouwt zich open en laat zijn wat er is,en ben blij met mijn vermogen om te vertellen, dat het een eeuwigheid zal worden wanneer ik beslis, om in mijn stilte rond te blijven hangen en niets kan laten zien, wat mijn Taal vandaag zou willen vertellen,  hoe mijn werkelijkheid  geworden is, in het beschrijven van dit moment.
Heel langzaam ga ik beseffen dat wat ik vertel, in eigen bijzonderheid is neer gezet en mij altijd terug haalt van alle invloeden van buitenaf.
De buitenkant is soms zo naar binnen, waar de ruis van buiten iets afsluit, in het opnieuw kunnen vinden, wat mij drijft om in mijn ritueel, die ik dagelijks wil verkennen, zo ongelofelijk trouw kan blijven in de uitleg  naar mijzelf .En daar mijn energie uit kan halen in hoe het kan proeven, dat de zoete smaak van een beginnen rijkelijk aanwezig is.Dat de handeling in mijn schrijven alleen kan duiden dat in het ontstaan, zoveel mogelijkheden kunnen liggen, om zo plezierig met mijzelf om te blijven gaan.Er is geen moeten en geen geduw,geen afkeuring hoe het zou moeten, als ik mijn schrijven zou veranderen in wat een ander denkt te doen.
De werkelijkheid van mijn verblijven staat rechtop en kijk met milde ogen, hoe het verder stromen zich weer vult,waarin mijn zinnen komen in een eigen geheel en ik mij trots kan voelen in wat ik deel.In wat de tijd kan laten zien, hoe oorspronkelijk mijn Taal die ik gebruik, veel omvattende inhoud zal hebben als ik naar mijzelf schrijf.Soms ben ik zo verbaast als ik mijn schrijven terug kan lezen,en kan ervaren wat het met mij doet.Dat de handeling in mijn schrijven alles op zijn plaats kan zetten waar het hoort te zijn.Waar zonder moeite ik mijzelf kan zijn, in de blijdschap van beleven, dat door mijn Taalgebruik, ik  de ruimte neem, om verder te stromen, om  te kijken wat mij verrijkt, in de handeling die ik zet, in deze ochtend van deze dag,die weer verder gaat in het ontvouwen  naar weer een nieuw verslag.