Domein.

Terwijl ik staar naar al mijn schrijven en voel dat de angel van het verblijven eenzijdig is geworden,in het verstaanbaar beseffen dat het doorgrondelijk weten een ferme stap nu zet, in eigen vermogen om aan mijzelf te gaan vertellen, dat de energie die ik voel aan niemand is uit te leggen.En daar mijn besluit ook in ligt om mijn september maand af te gaan sluiten in wat er ontluikt in eigen verblijven, waar de dans in een bewegen de eenling overtreft, waarin ik altijd heb geweten dat wat ik laat zien, vanuit een belichaming is beschreven.Waarin alles was te overzien in een beschouwend tafreel,in de wijze van kijken en mijzelf ook beschouw als de wijze vrouw in het heden.Niets heeft mij overtroffen dan te zijn om te kunnen schrijven vanuit mijn eigen domein.In wat er kan ontstaan in het opgebouwde lezen,in de duidelijkheid van zijn.En mijn hand uitreiken naar de ander, waar het terug getrokken gebaar, mij niet meer verwonderd, dan alleen te voelen hoe bijzonder mijn schrijven is gegaan.Het is mijn eigen domein van presenteren,van iets ondergaan en ik  een ander niets kan leren, waarin het ontstaan zo kwetsbaar en frigiel,zo onuitstaanbaar uit is gemeten,zo in de watten is gelegd,maar ook heb begrepen dat in alles wat ik zeg, zo doorvoelt is gebleken,zo doordrenkt van het feit, dat vanuit iedere beslissing die ik maakte, in de gewenning, naar mijzelf blijft gericht,in een stapeling van verzamelen, mij niets meer verplicht,maar eerder voel om dat wat er gebeurd, in mijn momenten van schrijven te laten zien.Zodat wat er ook gebeurd, het blijven schrijven mij vult en ik soms anders kan kijken en in het geduld kan blijven, waar de letters heel geduldig staan te wachten op weer een nieuw begin.