In de tijd van ontvouwen waarin mijn Taal mij heeft gevuld en zo de regie kan behouden, in wat het vraagt in mijn geduld om te blijven toetsen in een schoonheid van vertrouwen en daar mijn oorsprong vind.De vleugels die ik voel om verder te kunnen vliegen, waar de wind geen inspraak heeft,waar de zon mij eerder zou beschermen voor de warmte die er heerst en mij nooit alleen kan voelen in het schrijven naar mijzelf.Het gegeven is strikt persoonlijk en voel hoe mijn energie zo dankbaar blijft, in mijn uiten van mijn vertellen, ik nog dichter bij mijzelf ook blijf.Het is de kalmte die in mijn zachtheid wordt gelegt,het is een ander ervaren,het is eigenlijk zo heel bewust, hoe mijn Taal zich heeft ontstegen van alle delen in eigen gesprek en mijn stilte mij overneemt en van alles laat weten dat ik alleen dit gesprek met mijzelf nog heb.Ik hoor mijn stem wat zakken en wat trager dan voorheen,ieder woord heeft mij te pakken als ik luister naar mijn eigen stem.Het is een glorieus ontdekken, dat mijn klank die ik hoor, mij trekt over mijn delen op mijn blog.
Ik laat gebeuren wat er komt en laaf mij aan het schrijven,het zet mijn energie ook door, om te beseffen dat vanuit mijn Taal ik mijzelf nu ben gaan kennen en als ik terug lees wat ik schrijf moet ik wel bekennen dat vanuit het luisteren naar mijzelf zich heeft verbonden waarin er iets is ontgonnen en meer lijkt op een pure energie,die nog zuiverder is geworden als ik voel wat het met mij doet.
Er komt een laagje over mijn huid en als zachte watten zich verspreid en in de mogelijkheid van ontvouwen, nu heb bereikt dat het verder gaan in mijn schrijven, ik daar mijn vleugels krijg om te gaan ontvouwen.Het gevleugelde schrijven heeft zich nu gezet, zoals mijn Taal dat wilde en door de mazen van voorheen, er geen sleutel nog is te vinden,dan alleen in wat ik vertel, hoe mijn ontvouwen nu de vleugels heeft gekregen, in het ontdekken, dat mijn stilte als voorheen heel anders is geworden.
Ik voeg mij naar mijzelf in het schrijven en het delen.Ik heb geen doel voor ogen dan alleen het heden waarin ik zit,en vind het leuk om zo gevleugeld te kunnen schrijven, die alleen ik bezit..
november 01, 2023
Gevleugelde .
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Afgerond geheel.
Een afgerond geheel te durven voelen,waarin het afscheid die het heeft, niet het gericht zijn naar de ander,maar voor mijzelf een mooi beslu...
-
Het is geen keuze die ik maak,maar een natuurlijk ontvouwen die erover waakt, dat als de tijd is gekomen om te overwegen zoals ik schrijf ,...
-
De belangrijkheid in al mijn duiden,in al wat er nog kan zijn,in al wat ik laat gebeuren hoe belangrijk het blijft,dat het veronderstelde di...
-
Mijn andere blog is ook te lezen(Natuurlijkheid),vanuit een switch die ik heb willen maken ,maar er achter kom om niets meer belangrijker t...
1 opmerking:
Watheerlijkominjouwoorden ookmijnvleugelsuitteslaan indenederlandsetaalverlichting waaroveriknogmaarnetben begonnentesprekenenschrijven
Een reactie posten