Het voelt zoals ik schrijf, in een woord die ik kan ervaren, terwijl alles wegvalt in een verleden tijd, waar niets meer valt te halen,dan alleen de tijd die over zou kunnen blijven, vanuit een weten hoe het samen zou kunnen vallen, om het verstaan in eigen Taal te schrijven, zo kostbaar te kunnen ervaren in wat ik schrijf.Mijn Stille taal vraagt om iets anders,waarin mijn klank te horen is,waarin het bemoste pad veel zachter is om te voelen, dan alle paden die ik heb bewandeld en gezien.
Het kunnen weergeven in wat ik ervaar, is steeds meer uitzonderlijk geworden,waarin mijn gebaar wat milder is ontvouwd,wat zachter de lijn aanhoud, in het vertellen van mijn schrijven, dat het delen op mijn blog een stille inhoud zal hebben dan ik kan laten zien.
Ik wieg wat
naar het midden
en voel
wat de Taal
met mij doet,
Het kruist
mijn liefdevolle stilte,
zo waanzinnig open
in dit stille gedicht.
Het durven voelen
in wat er is,
in wat het kan
betekenen
wat stilte is.
Mijn Stille Taal heeft de aders van wat lijnen, die onzichtbaar kunnen zijn voor de ander,maar door hardop te lezen in wat ik schrijf,zou het kunnen gebeuren, dat mijn Taal dan anders kan worden ervaren in wat ik schrijf.Door te luisteren naar eigen stem en dan een Stille Taal kan ervaren, waar de stilte zich verspreid, in eigen schrijven, een eigen Taal zou kunnen ontdekken, dat het ook voor een ander is weggelegd.
Ik voel de stilte om mij heen en behoeft alleen mijn zwijgen,waarin de daadkracht van mijn Taal, wellicht in een stilte kan verdwijnen.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten