Waarlijk zijn.

Mijn lievelingsmaand september geeft mij altijd de boost om vanuit mijn liefde te willen vertellen, wat er is gebeurd  in het kunnen ontvouwen en mij mee laat sleuren over een drempel heen. Over iedere handeling die is gezet, mij nu ga bewegen in wat er komt en die zal blijven veranderen in elk bewijs. De vlinders in mijn schoot beginnen te bewegen en zachtjes aan de trilling kan voelen, om los te laten om te durven zien dat wanneer ik schrijf mij altijd kan verheugen hoe de wending die ik maak een keuze kan zijn. Om nu te kunnen zeggen dat mij niets meer tegenhoudt. In alles wat ik dacht te weten, achter mij kan laten en mij open blijf stellen voor de nieuwe maand. Voor misschien nieuwe ontmoetingen voor de tijd die ik nam en mij had ondergedompeld in een proces. In het verkeren van mijn impulsiviteit, dat als ik het de volgende dag eens terug lees vaak moet lachen om het moment waarin ik zat.Het weg kan halen en altijd ervaar, dat wat is geweest ook nooit meer hoeft terug te komen.
Een besluit kan nemen om anders te gaan kijken om alle handvaten die ik heb gebruikt los te laten, om dan te zien hoever ik nu kan komen als een  bevinden vanuit een kring, mij heb los getrokken en zoals het blijven herkennen van mijn eigen stem nog niet wil zeggen dat ik zo anders ben. Maar de mogelijkheid heb gepakt om op deze manier mijn schrijven te laten zien. Mijn intensie nooit volmaakt had kunnen zijn, nooit iemand heb willen kwetsen, maar omdat ik naar mijzelf schrijf in het uitlokken van elk creëren, mij meerdere malen heeft laten zien hoe complex een mens in elkaar kan zitten en in het uiten soms in elk ondervinden mij uiteindelijk heeft laten weten, dat als ik kan kiezen voor een goed besluit en aan niemand een verantwoording hoeft af te leggen. Dan het bezit wat ik heb, wil laten stralen over alle heuvels heen. Door dichte bossen geen bomen hoeft te kappen, maar te lopen in wat ik deel en veel heeft te maken hoe ik mijzelf lees.Hoe ik wil omschrijven in het beste wat er is,dat in elk beschrijven mij veel bewuster heeft gemaakt. Hoe het kan zijn om vanuit mijn eigen ontdekken geen verstand kan voelen, maar een blijdschap voor mij alleen. Mijn delen op mijn blog levendig zal blijven en soms mijn hand weet te leggen op een oude conditionering die mij vaak dwars kan liggen en mij altijd naar een verleden trekt. Waarin ik heb leren accepteren dat niets perfect hoeft te zijn.
Mijn ogen gericht zal blijven in deze nieuwe maand, wat ik zou willen vertellen als k werkelijk in mijn licht ben gaan staan en werkelijk kan voelen hoe voldaan ik ben. In iedere trilling die ik kan voelen zo zacht kan worden, dat in het dempen van elk geluid, altijd weer een nieuwe keuze kan maken om te kijken waar het nieuwe mij brengt. En net als een vlinder heen en weer  kan vliegen en mij laat omringen door de wind en regen, waar de zon wordt omgeven, in de smaak die het kan hebben. In de taal die mij bezighoudt. Die mij laat zien dat het fantastisch  blijft om mij zo te kunnen uiten. Dan mijn liefde voel, mijn compassie in het vertellen waarin mijn wereld  open breekt en dan de gloed kan voelen op de grond waar ik op sta en mij waarlijk overgeef aan wat ik heb te vertellen...
Anna.💚.