Wanneer ik sta in mijn kalmte en in de tijd die ik heb genomen, soms alles veel te persoonlijk had genomen. Maar door mijn schrijven er iets anders is gaan ontstaan. Waar mijn woorden blijven komen, waar ik ergens voor durf te gaan , niet mee hoeft te lopen met wat ik kan beleven als ik in grote groepen sta. Dan voel ik een kiezen voor een partij en laat mij leiden in elk gesprek ,dan val ik over mijn woorden die ik zeg en in feite weinige begrijpen waar ik het nu echt over heb. Mijn verfijning die ik kan voelen in het richten naar de ander soms een moeite kost, soms vaal wat stiller wordt en altijd krijg te zien hoe angstig mensen op mij kunnen reageren. En dan kan proeven wat er gebeurd als ik zonder woorden kan blijven bij mijzelf. Mijn handeling in mijn kalmte zet, zonder echt te reageren mij heeft geleerd dat het zo helder en fijn kan zijn en niet hoeft te reageren op wat een ander zegd. Maar neutraal kan blijven en zuinig wil zijn in het delen wat ik zou kunnen vertellen. Dat het persoonlijk nemen, eigenlijk een functie heeft gekregen om je kwetsbaar op te stellen en dingen binnen te laten komen die zich gaan verplaatsen op iedere plek in je lijf. Soms dan ineens moe kan worden of een weerstand naar een stem, en dan mij alleen kan voelen en eigenlijk steeds meer zegd, hoe persoonlijk ik het had genomen en iets binnen was gedrongen, wat ik tot mijn verbazing nu kan zien. Dat in het persoonlijk nemen een beeld zich laat vormen en het nooit een bedoeling kan zijn dat in de bescherming die dan kan komen mij stiller heeft gemaakt en naar binnen kan keren in mijn zachte blik. Dan mijn kalmte kan ervaren, mijn verworvenheden zichzelf weten te duiden dat als ik het te persoonlijk zou maken en mij zou blijven richten naar de ander.
Soms is het zo goed om juist wel te gaan staan in het midden van een groep, dan kan ervaren in de ontwikkeling die ik heb ondergaan, dan pas kan zien hoe kalm ik ben geworden en rustig kan luisteren in het niet persoonlijk nemen en in het ervaren wat ik kan. Geen enkel oordeel kan geven maar gewoon mee te helpen in dat moment.
Misschien op die manier de ander nodig kan hebben om dan te gaan ervaren wat het mij heeft gedaan na al mijn schrijvend beleven... eigenlijk nog weinig iets persoonlijks neem...✍..
Anna.💚.
september 26, 2025
Persoonlijk nemen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
En dan komt mijn stilte...
Als mijn stilte spreekt in de weg die ik heb afgelegd. Als mijn tranen door ontroering komen en daar veel mee is gezegd. Als de handeling di...
-
Het nieuws wat het kan geven,waarin ik proef, hoe de simpelheid van schrijven, voldoet om te blijven ervaren, dat elke lijn die ik kan ontvo...
-
Het is geen keuze die ik maak,maar een natuurlijk ontvouwen die erover waakt, dat als de tijd is gekomen om te overwegen zoals ik schrijf ,...
-
Als het door zou kunnen dringen dat de taal die ik laat zien,zo wonderlijk zich laat ontvouwen.Zoals een kelk van elke bloem langzaam open k...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten