Nodig zijn..

 Zo achteraf is het gaan dalen,wat ik ben ontstegen, in dingen die ik nodig had, in mijn vertellen,vaak ook leek in de zelfstandigheid die ik kan hebben, om mijn schrijven te laten exploreren. In alles wat naar voren kwam, mijn eigen meesterschap heb ondervonden en ben gaan zien in het ondervinden, aan geen enkel handje mee heb willen lopen,maar te willen laten zien,dat wat ik dacht nodig te hebben, misschien alleen mij heeft kunen dienen en alleen mijn schrijven daarin is overgebleven. Geen bekendheid hoefde te hebben,maar de zelfstandigheid in wat ik heb bereikt, als een oorwurm is gaan zitten  in mijn beleven van mijn schrijven. In het verblijf van mijn schrijven eerder mijn eigen wijsheid heb ontdekt en alleen kan blijven delen zoals ik al die tijd heb laten zien. Wel tot een besef ben gekomen, dat in het vertrouwen die ik gaf,nog geen bed van rozen hoeft te zijn.Alle taal die ik liet ontvouwen mij  thuis kon brengen,maar intussen echt wel weet, dat het echte ontstijgen wat ik had geleerd nu in elke volgend moment neer kan leggen. Wat ik dacht te moeten doen, heel langzaam van mij is aan het glijden en neer zou kunnen leggen in alle ervaringen die ik heb gehad. Nu te gaan koesteren, geen enkele stilte iets zou kunnen vervangen maar door te stromen wat ik laat zien.Dat in elk nieuw moment in het vertellen wat ik doe, alleen heeft te maken hoe ik mijn wijsheid wil blijven ervaren en veel heeft te maken waar de kracht van mijn zelfstandigheid opnieuw kan worden geboren.Soms kan schrijven vanuit een melancholie, waar een oud verlangen zou kunnen zitten,soms vanuit een spijt en mijn rouw om de oude dingen die ik vasthield terwijl ik schreef.Vaak wilde laten weten,wat ik ben ontstegen, mij ook meerdermalen heeft laten zien, dat mijn schrijven die is overgebleven ,ben blijven geloven  dat wat ik vast wilde houden ,los zou kunnen koppelen in mijn beheer van delen.
Niets anders is te doen, daar waar ik goed in ben geworden, te behouden, te omarmen ,vanuit een stroom die veel heeft te maken hoe eenvoudig het kan zijn, als ik mijzelf kan blijven lezen.En op natuurlijke wijze mijn schrijven daarin nodig heb...😌
Anna.💚.