Licht verteerbaar.

Elke daad en elk beleven als een stevigheid naast mij neer zou kunnen leggen.
Als een vlinder weg kan vliegen,als een betrokken individu constant mijn eigen wereld  aan het creëren ben.Waarin ik kan vallen en weer op kan staan.Stil kan zijn en op mijn gemak kan blijven schrijven dat misschien als ik te oud ben geworden,niet alles meer zou kunnen verstaan,waar mijn schrijven geen stem meer hoeft te hebben,maar mijn taal in vele boeken zou kunnen verschijnen, waarschijnlijk de rijpheid van mijn delen pas over jaren kan worden gezien als een gegeven van een werkelijkheid.Die waarschijnlijk heel veel later door zou kunnen dringen in een realiteit om te kunnen ondervinden,  zoals ik schrijf, klaar zou kunnen liggen in een soort eeuwigheid van welbevinden.Op dit moment misschien te vroeg heb lopen pieken waar mijn nederigheid zelf haar weg zou kunnen vinden om te voelen wat het is.Mijn gericht zijn naar mijzelf zich altijd weet te openen op een goeie plek,waar ik niets anders nodig heb dan te proberen in het uitleggen wat ik doe.Vele maskers eraf heb weten te trekken,maar tot nu toe een reactie mis.Niet dat het iets kan breken maar te laten weten dat het kan.Om  richting te geven in elk moment,om te gaan ervaren wie ik ben en zelfs daar geen duidelijkheid in kan vinden.Het verlossende woord nog niet heb gevonden,maar weet heel zeker dat zodra ik dat heb gehoord, het aan iedereen zou vertellen, zoals ik de afgelopen jaren heb laten zien.Door vele velden ben getrokken,door dichte bossen heb gelopen,bomen heb omarmt en met uilen heb gesproken.Het lieve kind in mij heb meegenomen en in mijn hart is geplaatst.Mijn blog blijf gebruiken,  in elke verbazing die ik had, mij ook terug heeft geworpen dat ik alleen kan zijn met mijzelf.Door mij niet meer te bemoeien met andere,maar mijn eigen klank steeds weer hoor, hoe de stroom van mijn vertellen alleen dan gebeurd als ik mijn aandacht daar naar toe kan brengen.Het verliezen van al het overtollige die ik meedroeg in mijn maag,dat als iets verkeerd was gevallen er dan over schrijf.Mijn wereld is mijn wereld, in elke vraag die ik had ,naar buiten is gaan groeien in het gemak die ik nu voel.Geen berenklauw nog kan ontdekken,maar  het zijn de vlinders die mij lokken en mij blijven uitnodigen om hun nectar te proeven die zo licht verteerrbaar blijkt te zijn.Zo licht verteerbaar in al mijn handelen, altijd heeft laten zien hoe alles zo zacht is geworden en toch daadrachtig blijkt te zijn.Mijn natuurlijk ontvouwen als een zacht riviertje langs kan glijden en andere dit soms kunnen zien,maar in elk effect die het heeft gekregen nog te vroeg zou zijn om dit ook te doen.En leun wat naar achteren om te zien hoe ik vanavond heb proberen te vertellen,dat misschien mijn boodschap te vroeg is gekomen en te laat zal zijn als ik te oud ben geworden en niets meer herken.Waarin  mijn delend schrijven zal blijven bestaan, totdat misschien één iemand heeft begrepen waar het werkelijk om gaat.
Anna.💚.