Krom getrokken lijn.

De krom getrokken lijn een buiging maakt, naar elke kant van een bezinning.In een ontstijgen waarin ik veel heb geleerd. Terwijl ik wakker werd hoorde ik mijzelf spreken in een ritme dat in ieder woord wat ik zei, precies de manteling ontvouwde die ik droeg .De sterke overtuiging die ik heb, niets vraagt,maar alleen te laten weten dat als mij doel vertroebelt wordt en de krom getrokken  lijn aanwezig blijft,de neiging heb om iets recht te willen trekken als ik het overlees.Het moet kloppen in het beeld wat ik creëer,waarin ik ook wat stiller kan zijn.Mijn zacht geworden stem, alleen kan laten horen, als ik spreek met een wat langzamer toon.Waarin  mijn eigen klank zo duidelijk kan horen, mij naar een stilte brengt,die in afstand weinig is te horen,maar nu ook weet dat mijn belichaming haar werk heeft gedaan.De krom getrokken lijn het beste is wat er kan gebeuren en gedurende de hele tijd mij uiteindelijk wegwijs heeft kunnen maken, dat de vrijheid die ik zocht in allerlei van mijn schrijven is te vinden.In elke ontmoeting met mijzelf, zoveel dankbaarheid kan voelen,zoveel schoonheid nog ligt te wachten,zoveel talent in het kunnen brengen,  wat ik vertel, altijd een richting aan zal wijzen,waarin de krom getrokken lijn,in heel mijn houding alleen is gestoeld op mijn belichaamde taal.Soms af kan wijken naar een ander kijken,naar een ander ervaren,maar altijd weer terug kan komen dat in het beleven van mijn eigen taal, daar het fundament is gaan liggen.Daar mijn bron is,waar ik uit schrijf, soms in een kort gedichtje kan laten zien, hoe eenvoudig het zou kunnen lijken om te schrijven naar mijzelf.Om te blijven delen en mij al jaren begeef in het enigste wat ik nog doe, om in contact te blijven met mijn eigen bron.Die ik alleen kan laten zien dat in het omarmen van mijzelf tot een besef nu ben gekomen.Wanneer ik mijn blog gebruik om ook te blijven ervaren in de krom getrokken  lijn, die ik soms laat zien, mij realiseer dat in het naar buiten brengen mij juist heeft geleerd om goed op te letten hoe ik mijn zinnen zet.Hoe mijn taal naar binnen kan komen,dat in elk duiden wat ik laat zien, toch de boodschap blijft,dat mijn taal alleen kan ontstaan als ik het in mijn handeling zet en aandacht geeft zoals ik elke dag laat zien.Te laten ontvouwen in de krom getrokken lijn die ik maak, in het behouden wat ik heb gewonnen, terwijl ik schrijf en kan spreken wat een belichaming kan betekenen als ik vanuit mijn eigen stilte spreek.Dan verdwijnt de krom getrokken lijn,dan ben ik bezig om te ervaren, dat wat ik beschrijf, alleen is ontstaan, door mijn aandacht naar mijn eigen taal te brengen...
Anna.💚.