Volle bewustzijn.

Elk woord in het samenkomen wat ik beschrijf ,heeft uiteindelijk veel meer ruimte nodig dan een simpel gedicht.De uitdaging die ik voelde,mij alleen maar leerde ,dat zodra ik schrijf, in de  kleine stukjes die ik deel,een afgeremd gevoel kan krijgen.Als ik deel niet bij elk woord na wilt denken,niet bij elk woord stil wil staan.Maar dat ik alleen maar bezig ben om iets te ontvouwen en trouw wilt blijven aan mijzelf.Waarschijnlijk wat stukken over zou kunnen slaan en zoals ik vroeger was,al mijn woorden in te slikken ,niet duidelijk te kunnen zijn naar mijzelf en het soms wel eens leuk is om in een poëzie te belanden.Maar wat uitgebreider mijzelf wilt horen terwijl ik schrijf.Niet af kan wijken hoe alles is ontstaan,geen maat kan houden,dat wat er komt, zo recht uit mijn hart kan komen en niet stil kan staan in het overweldigen van mijn taal.Misschien heel even de behoefte heb gevoeld, om alles in elkaar te persen om te ervaren wat het met mij doet.Dat in het begrijpen van mijzelf, de kring zou kunnen maken om mij veel te klein te maken in alles wat ik vertel.Mijn enthousiasme die ik heb, eigenlijk zo verfijnd is gaan werken en alleen maar stil kan staan in dit moment.Nooit iets overbodig zou kunnen schrijven, omdat ik weet dat de voeding die ik  krijg, mij heeft geleerd,  terwijl ik schrijf,altijd iets nieuws naar voren zou kunnen komen.Breekbaar in volle bewustzijn mij meer verteld, in het kleiner maken mij weinig zegd.Maar te weten dat mijn bewustzijn die ik heb, te laten ontvouwen in elk facet en ook blij te voelen, dat ik ook nooit uitgesproken ben....als ik kan luisteren naar mijn zwijgende stilte,als mijn taal alleen verteld, dat in elke belichaming die het heeft gekregen, mij naar een volle bewustzijn heeft gebracht....
Anna.💚.