Aandacht.

In het drijven van mijn passie,mijn handen openvouw, om te gaan beklijven wat ik selecteer in mijn beleven van mijn taal.Dat in alle meningen van andere mij niets verteld hoe het zou kunnen voelen in de juistheid die ik heb.Om mij aan te gaan passen wat mijn taal mij brengt en alles overhoop zou kunnen halen.Maar nu weet  waar het bloed wilt gaan kruipen, waar uiteindelijk mijn passie ligt.Geen weerstand zou kunnen bieden,geen enkel besluit mij laat zwijgen, maar  door de juistheid in mijn taal in het schrijven naar mijzelf, het recht ook geeft, dat ik niet meer hoeft te zwijgen en aan mijzelf vertel,welke beweging ik blijf voelen.In elk ontstaan mijn wereld open kan springen en dan kan zien dat ik mij heb neergelegd in elke veronderstelling, dat er altijd eerst iets moest gebeuren en mijn verleden eerst een drijfveer leek.Maar nu ik wat verder ben gaan schrijven,mij alleen verteld hoe het kan zijn om te gaan ervaren dat wanneer ik schrijf niets terug kan halen, maar juist in dit moment te zijn.Met zachte hand mijzelf kan zijn en niet meer de neiging heb om mij aan te passen aan een ander.
Mijn onvoorwaardelijkheid die ik kan hebben, nu in mijn taal is gelegd zoals ik het zou willen hebbben.Elk proces naar een kant heb geduwd,waarin een vermijden alleen een diepere kleur verschijnt. Misschien zelfs een regenboog zou kunnen vormen,dat in elke kleur zoveel verrijking ligt en niet meer hoeft te kiezen wat bij mij past. Dan alleen te zorgen hoe het blijft voelen als ik naar mijzelf schrijf,als ik kan zien hoe ik met mijn woorden een dansje kan maken.Een euforie kan blijven ervaren,waarin ik laat zien hoe het vertrouwen die ikzelf heb geschapen,veel heeft te maken dat ik mijn eigen creëren heb omarmt.Niets hoeft te verstoppen,maar naar voren treedt, waarin een schoonheid kan komen in de uitwisseling met mijzelf.De blaren op mijn handen tik,alle ilussie's uit kan wringen en niets anders is, als ik mij zou moeten bedwingen in al wat er tot nu is beschreven.Het is de passie die ik voel en mij laat juichen als een blij kind,en zo  kan spelen met mijn taal.Geen enkel oorzaak hoeft te hebben,maar te zien dat er in mijn schrijven iets  aan het veranderen is, wat misschien een ander niet kan zien. Wat ikzelf kan voelen in de stroom waarin ik zit, in het delen op mijn blog, als een overwinning kan voelen,als een stok achter een deur, die open kan gaan als ik de moeite ga nemen om te gaan schrijven en aandacht kan geven aan mijn taal...
Anna.💚.