Wachten.🔏.

In het wachtende wijzen met daarin een kleine belofte, dat als de tijd is gekomen en men bereid is om mij weer te zien,misschien acherover kan leunen en mijn tijd heel anders in ga vullen.Heel anders op de hoogte kan blijven en soms daarom ook wil kijken,waarom ik zou moeten wachten omdat een ander dat wil.Het wachten waarin ik heb geleerd dat het mij kan brengen dat het niet belangrijk is, dat in het moment van willen weten in het wachten opzij wordt geschoven.
Het wachten zou kunnen vallen in de verwijdering die ik voel,omdat ik niet meer wil voelen dat ik opzij geschoven wordt.Dat in elke ontmoeting het wachten op iets, mij nooit heeft kunnen bekoren,in de rem die er wordt opgezet en mijn tijd die ik heb, juist geen wachten meer wilt voelen.Maar een betrokken willen blijven,dat in het wegduwen zoals ik het ervaar,de kans veel groter kan worden dat in het terugkeren naar elkaar,misschien wel de plank misgeslagen kan worden.Misschien juist door te wachten er heel iets anders kan ontstaan.Dat in het wegduwen van de ander, ik daar blijkbaar heel gevoelig voor kan zijn,mij dan ook steeds meer afvraag in de moeite die ik heb gedaan,nu duidelijk wat deuren worden dichtgegooid en waarschijnlijk het mij confronteert, dat ik word buiten gesloten en niet op de hoogte wordt gebracht. Alleen moet afwachten dat wat er kan gebeuren als ik in de wacht wordt gezet.Dan ben ik geneigd om te gaan rollen,om mijn nieuwsgierigheid te bedwingen in het vertellen aan mijzelf, andere dingen kan gaan ervaren.En blijkbaar bezig ben om het niet te willen begrijpen, dat als ik in de wacht wordt gezet iets wordt getriggert in mijn ervaren.Dan uit kan komen in een veld,waar de glooing van het water als vele druppels langs mij heen zie gaan.Mijn handen openvouw en dan kan voelen hoe de vallende druppels mijn ziel aanraakt.De druppels steeds groter worden in het wachten wat ik heb gedaan.In de verzoening die het kan geven en niet meer hoeft te voelen, dat wanneer ik wacht, niet hoeft te betekenen dat het een verlamming zou kunnen krijgen. In de belangrijkheid dat door het vele wachten nu kan laten zien,dat mijn tijd die ik er voor heb genomen, mijn wereld te klein zou kunnen worden. Niet meer open zou kunnen staan als ik niet meer zou hoeven wachten om gezien te willen worden.Om te voelen dat wachten een verspilde tijd zou kunnen zijn.Dat als ik schrijf en de tijd aan mijzelf blijft geven, geen wachten is op een ander.Maar te blijven ervaren wat het zou kunnen doen, als ik echt zou wachten in een hoop die mij zou moeten vullen dat een wachten op een ander zo misplaatst kan voelen. Daarom ook heb besloten om nergens meer op te wachten,maar gewoon mijn eigen gang wil gaan en mijn nieuwsgierigheid die ik heb, op een andere manier naar mijzelf zou kunnen gebruiken, in het blijven beschrijven hoe het voelt, om op niets meer te hoeven wachten.Maar gewoon te zijn in dit moment en wat er kan gebeuren...als er geen wachten meer is,maar een mooie wending weet te geven, hoe het kan zijn om zonder wachten, mijzelf te gaan ervaren in elk moment die ik beschrijf.
Anna.💚.