De geur van Salie.

Heel langzaam maar zeker in de veren die ik gebruik, met salie geur omgeven en in al mijn handelingen ook gebruik.Om de ruimte schoon te houden,om de staat waarin ik kom, mij kan verhouden zoals een Sjamaan dat kan doen.En begeef mij in een stilte en vlei mij in een stoel ,waar de veren die ik voel,mij brengt naar een oud gelofte,waar ik heb geleerd om te zweven met de vleugels die ik heb.Om te gaan ervaren terwijl ik spreek,mijn oude gewoonte te gaan zien als een mooie gave.Dat in het vertellen wat ik weet, openbaar te gaan maken vanuit de plek waar ik woon.In de dampen van de rook en de geur van salie mij in diepe trance kan brengen en voordat ik het weet kan gaan spreken vanuit mijn stilte.In het schrapen van mijn keel in het  vastleggen wat ik deel, normaliter er te weinig aandacht naar toe heb gebracht.In de vele jaren dat ik schreef, altijd wel heb kunnen voelen hoe bijzonder mijn delen is aan het worden.Hoe de Sjamaan in mij heeft staan wachten om op het juiste moment naar buiten te komen terwijl ik schrijf.In het richten van dit moment, kan blijven kijken naar een stem van een stam van een boom en geneigd ben om mij te verbinden, zoals de takken buigzaam mij volgen en de wortels mij mee kunnen nemen in een reis onder de grond,Heel voorzichtig laat ik mij glijden langs de wortels van deze boom en mij kan richtten hoe het voelt om de aarde te ruiken en dan kan zien,dat als ik mij verder laat zakken een hele andere wereld ervaar.Het voelt als een thuiskomen bij mijzelf  en een welkom kan hebben die zo natuurlijk blijkt te zijn.Dat in het spreken met mijzelf juist iets anders kan ontluiken en dan de vleugels krijg om ze te gaan beschrijven. Dichter bij de natuur zou ik niet kunnen zijn,in het ondervinden wat het heilig maakt.Wat ik nu bespreek als een volwassen vrouw, mij laat wentelen in elke laag die komt en nu ook bemerk, dat de laagtjes van grond steeds een andere kleur kunnen krijgen.De geur steeds heviger wordt en mij voor kan stellen dat als ik in een trance kan komen, alleen maar iets zegt, waar de stilte mij heeft gebracht om iets te ontmoeten wat de aarde verteld.Ook om mijzelf stevig te gronden zodat ik mij over kan geven naar mijn eigen beleven. In het vasthouden van mijn oude gelofte.Omdat ik weet wie ik ben en mij een oude Sjamaan kan voelen,een dichter of een bloem,of een vlinder met zachte vleugels, een Arend met brede vleugels, of een landschap onder mijn voeten.Een gezicht kan krijgen met veren op mijn hoofd,maar het belangrijkste in mijn vertellen nu ook weet ,dat als ik de Sjamaan beschrijf, misschien eindelijk  thuis ben gekomen bij mijzelf.
Dit is de stap die ik heb willen zetten om te blijven ervaren  wat ik heb, nog meer te gaan koesteren in het terugkomen van mijn oude gelofte die ik ooit aan mijzelf heb belooft.Dat wat er ook kan gebeuren in de stilte die ik heb, alleen maar heeft kunnen gebeuren, door alle ervaringen die ik heb gehad.In elke keuze die is gemaakt uiteindelijk door mijn eigen gelofte  is gaan rollen. Soms even bleef hangen in een oud geluk,maar inmiddels wel heb begrepen, dat wat ik heb doorvoelt, echt bij een Sjamaan kan horen en daar altijd naar geluisterd heb.Altijddurende mij af heb gevraagt waarom ik bepaalde vrienden in mijn hart kon sluiten en mij toch weer moest onthechten zodat ik bleef zien, hoe ik kon spreken vanuit een oude stem en stam, waaruit is gebleken dat mijn voorouders die ik heb gehad , bepaalde genen heb meegekregen, die ik via mijn gevoeligheid ben gaan ervaren. Mijn hele leven daramee heb geworsteld hoe dat kon,maar nu ik erover durf te schrijven steeds meer ben gaan begrijpen in het erven van iets moois, in het uitspreken wat ik nu doe, mij zoveel ruimte en lucht heeft mee gegeven, in het erkennen van mijzelf, als ik de geur van salie ruik...
Anna.💚.