Als ik schrijf of spreek.

Soms ervaar ik heel weinig en kijk ik weg van iedere steen. Die ik dacht te moeten gebruiken om een nieuw pad te gaan leggen rondom elk gewenste klank.Mijn ingetogenheid als een blad om kan draaien,en dan mee kan deinen in elk geluid die tot mij komt.Op kan vangen en weergaloos  kan beschouwen, als een weg die dood zou kunnen lopen.Mij onthield van de weerstand die ik voelde. Als ik ging buigen naar een gebied. Zonder enige bedoeling nu ook weet,dat alleen met gevouwen handen ik iets kan laten zien.Het repect die ik dan kan voelen,dan in vrede zou kunnen zijn,dat in het beleven van mijn schrijven alleen voor mij uitzonderlijk zou kunnen blijven.Het is mijn stilte die mij verteld dat ergens onderweg in al mijn ervaren mij niet meer blind kan staren over het fenomeen van spreken of schrijven.Maar het alleen zijn zo weet te omarmen, dat in elke keuze die ik maak, niets meer heeft te maken om vermaakt te willen worden.Maar duidelijk kunnen zijn in het beleven van mijn schrijven verder zal drijven om te zien wat er komt.Geen enkel weerstand  kan bieden aan de stroom die dan komt,mij altijd overgeef en steeds iets anders ervaar.Niets vast kan houden maar los te laten zoals het kwam,zoals ik nooit een vlinder zou kunnen vangen,geen enkel dier of mens lelijk zou kunnen benaderen,maar te kunnen kijken in elk ervaren die het geeft.
Het blindelinks vertrouwen een flinke sprong heeft gemaakt, in al het creëeren, het woord in een eigen daad om werd gezet.Om kan buigen naar een geheel wat geen thuis komen meer is ,maar een ontvankelijkheid als een rijpe vrucht in mijn schoot ligt te wachten. En heb dit bewaard voor de uren waarin ik stil kan zitten en met mijn ogen dicht nog wat mompel.Maar nu ook weet, dat als ik niet schrijf of spreek geen taal is te bekennen.Maar een mooie stilte mij omringd,en zonder te schrijven of  te spreken mij bevindt in de zuiverheid van ervaren.Alles heb geprobeert om te blijven uitleggen  wat ik deel, alleen is gekomen,dat als ik zou zwijgen,niets zou kunnen laten zien.Niets in taal om zou kunnen zetten,wanneer ik weet, dat als ik in mijn stilte ben gekomen, niets meer te vertellen heb.Niets meer hoef uit leggen  in het rijpen van mijn luisteren, alleen maar voel om stil te zitten,om zacht te gaan ervaren, dat mijn taal alleen maar kan onstaan als ik schrijf of spreek.
Anna.💚.