Onder mijn hart.

Zoals het voelt, het laatste woord nog niet is uitgesproken,maar het werpen van mijn eigen blik, in een volgend moment juist naar voren kan treden.In het gemak wat het geeft geen enkel reden kan beschrijven hoe mijn flow van ontvouwen uiteindelijk de ruimte krijgt,om te gaan aanschouwen wat echte stilte met mij kan doen. Het is geen zwijgen of een verplicht stil te zitten,maar een ontspannen in mijn ontvouwen kan ontstaan. In elke grens langs is gekomen en mij niet meer hoeft te verhouden in elk verstaan. Nu ik in mijn eigen woorden kan verdwijnen als een overgave kan blijven zien,waar ik alles kan vergeven en  vergeten,soms niet heb kunnen weten dat in sommige dagen waarin ik kan zijn,zoveel eenvoud kan dragen waarin een stille liefde is ontstaan.Het is de zachtheid in mijn vingers, waar ik ontspannen mijn toetsen aan raak.Waar ik soms kan voelen dat niet mijn wereld kleiner is geworden,maar te groot in het verstaan.In het overspoelen met de energie die ik heb ,mee te leren leven, hoe ik iets beschrijf.Zoals de wind en de regen door de zon een regenboog kan ontstaan.Waar alle kleuren die ik zie, als een diamant zou kunnen beschouwen,als een dierbare schat onder mijn hart kan dragen. In de verfijnig die dan komt, waaruit mijn stilte alleen geboren kan worden als ik de zachte hand van mijn delen, alles open zet om mijn stilte te verkennen.Zoals in de lange wandelingen die ik heb gemaakt, voetje voor voetje heb kunnen bepalen hoe ik mijn stilte beschrijf.
Mij in een ervaren kan zetten,wat alleen maar laat zien hoe mijn taal zich onder heeft gedompeld in een stilte van mijn zijn.Hoe eenvoudig het kan worden dat in de verfijning die dan komt,mij stil kan krijgen,mij laat voelen wat mijn belichaming kan doen in het overstijgen van het stralende  effect, die het op mij heeft gekregen,als ik probeer om over mijn stilte te schrijven.

En leg mijn handen in mijn schoot,sluit mijn ogen zachtjes dicht en laat mij achterover vallen in een bed van heerlijk mos.Waar het zo kan ruiken zoals de natuur het heeft bedoeld.Kleine beestjes over mijn armen kruipen en dan voel, dat ik wordt opgenomen in het geheel en een samensmelting kan voelen in heel mijn lijf.Mij laat zakken in de geboorte die het krijgt.In mijn stilte neer kan dalen wat het vraagt ,om stil te liggen en te gaan ervaren, waar ik nu over schrijf. Mijn blauwdruk is geworden en aan kan geven, dat als ik mij overgeef aan mijzelf in de natuur, vanzelf in deze prachtige stilte  aan ben gekomen...wat onder mijn hart is gaan liggen... zodra ik het beschrijf.
Anna.💚.