Versplintering.

Wanneer een dag versplinterd ligt en mijn handen daar vol aan zou kunnen hebben.Wanneer  mijn stilte  een winst blijkt te zijn  en mijn helderheid daarintegen, mij heeft verleid om te gaan investeren, wat ik heb aan niemand  echt kan leren.Maar mijn eigen bereikbaarheid in het samenkomen met mijzelf, als een klein bolwerk in handen hou. Naarmate de taal die ik beschrijf,alleen kan laten weten ,dat in elke ingang die ik neem,mij altijd bewust ben,dat in mijn delen soms zoveel gemak kan ontstaan.Zoveel ontluikende effecten. Als ik het van de andere  kant bekijk, meer zou kunnen gebruiken om te gaan zien dat het versplinteren van mijn dagen,meer inhoud zou kunnen geven.En eigenlijk alleen maar schrijf om te willen weten  welk een drang dit is,welk een invoed het zou kunnen hebben en mijn aandacht die ik heb, als een versplintering zou kunnen gaan zien. Maar juist in mijn dagelijks ontvouwen de goeie plek kan geven.Niet om hoef te vallen of te gaan kijken hoeveel mensen dit hebben gelezen.Dat toen ik zag dat in sommige dagen tot mijn verbazing er zoveel waren die hadden gekeken en misschien wisten te lezen waar ik het werkelijk over had. Mij het heel even ook een boost kon geven en bijna was vergeten, dat in mijn belevend schrijven het alleen kan dienen naar mijzelf.Ondertussen ook wel weet dat na verloop van tijd, mensen zich gaan vervelen en waarschijnlijk niet begrijpen dat ik dit voor mijzelf blijf doen.In alles wat ik heb duidelijk willen maken,de momenten zijn geweest om mijzelf te blijven zien. Zoals het in ieder moment weer anderszins is gebleken in de ruime ervaringen die ik heb.Op een zonnige dag zoals deze, mij terug heeft gebracht in de versplintering die ik kan voelen..Niet dat het iets kan zeggen maar de duidelijkheid naar mijzelf in een vast ritueel, in al mijn overkomen,altijd bereidt ben geweest om  vlinders te gaan vangen.Ze neer kan zetten op de juiste plek.Ze te bewonderen en als een metafoor te kunnen gebruiken, dat wanneer ik over een vlinder schrijf, mee kan vliegen over iedere bloem,over elke nectar die ik kan proeven. In elk moment van mijn beleven neer kan zetten. Om de versplintering die ik soms kan voelen, mijn ritueel van delen geen perfectie heeft,dan alleen een vlinderslag zou kunnen volgen, om  te weten dat dit allemaal naar mijzelf is bedoeld. Dit blijkbaar nodig heb, om weer wakker te worden in de vroege ochtend. Die mij aan kan kijken en dan kan zeggen,het is goed lieve Anna , wat ik laat zien aan jouw,dat in al het geschrevene, mij het juiste heeft laten zien en de verspintering die het heeft gekregen, juist in elk stukje van mijn eigen puzzel kan worden neer gelegd.Dat zodra ik die versplintering kan voelen,in het weerleggen  hoe kan zijn, om vanuit een ander niveau te willen gaan ontdekken, hoe belangrijk het is in de begroeting naar mijzelf.En de versplintering die ik voel,recht te gaan trekken,dicht te vouwen en als een boek zou kunnen gaan beschouwen. Ieder blad die ik om kan slaan,weer een leeg blad kan gaan aanschouwen en dan kan gaan kiezen om mijn stilte te gebruiken en mij neer te vleien in mijn eigen verhaal.
Anna.💚.