Ontpoppen.

Mijn aandacht die ik naar mijn taal kan trekken, in mijn welzijn zoals ik het zou willen benoemen.Mij een hele aparte schrijfster kan voelen,en in elk idee naarmate de jaren verstrijken,mijn mondigheid heb laten gelden en tegelijkertijd naar binnen kan keren,wat buiten mij om bleef vloeien.Wat alleen mij kan raken en mij heeft behoed om een verhaal te schrijven in een fantasie, die alleen de gelegenheid zou kunnen geven om een personage te creëren, een afgeleide van  mijzelf zou kunnen zijn.  Een weg zou kunnen gaan,dat in mijn schrijvend beleven, waarin een scheiding zou kunnen ontstaan en toch altijd mijn persoonlijke vrijheid overwintert, in elke laag die naar voren  wilt komen . Altijd wil voelen in de drive die ik heb,niet over een ander kan schrijven,dan alleen vanuit mijzelf. Steeds kan ervaren wat belangrijk is of niet.Wat mij in staat kan stellen in de liefde die ik voel en vaak in mijn zachtheid neer kan zetten,niets anders is waar ik nu  ben gekomen.De stilte die mij vaker roept, niet uit kan blijven dat in het delen op mijn blog, voor mij fantastisch blijft.Zonder woorden, niet kan schrijven,maar in het ontstaan door de spiegel waarin ik kijk,de zelfreflectie een mooi geheel is geworden,waarin het ervaren van mijzelf zo rustig is geworden.Zo volmaakt het kan zijn,dat in mijn verdere delen zou kunnen gaan ervaren.Zo high kunnen worden vanuit mijzelf,niets daarin nodig hoeft te hebben dan alleen mijn woorden een duwtje te geven om verder te gaan in mijn pad die ik beloop.
Dan tegen een stam aan kan zitten,zoals een meditatie kan zijn, mijn stilte te herkennen in de ruimte die ik voel. In alles wat verwaarloosd lag te wachten nu binnen kan komen in mijn schoot.
Het op kan tillen om te gaan bewonderen, dat in elke poging die ik heb onderzocht,als vlinders  kunnen ontpoppen en de vleugels dan heeft,om verder te vliegen over het rijk van mijn ervaren.Over mijn taal niets anders kan vertellen, wat ik  de hele tijd al heb laten zien, dat in mijn persoonlijkheid van delen iets anders ben gaan zien. Om te erkennen dat in elk woord wat is beschreven, mij soms heeft getroffen  in mijn raken van vertellen. Open is gaan bloeien, wat ik niet had verwacht.Maar de instelling die ik nu heb gekregen alleen  heeft te maken met mijzelf.Mijn gevoeligheid die ik heb,misschien  nog meer zou kunnen gebruiken om te laten zien,dat als je mij echt zou ontmoeten,alleen zou kunnen horen wat mijn schrijven heeft gedaan.
Anna.💚.