juli 16, 2025

Het schrijversplatform.

In het door laten dringen wat ik beschrijf, ook kan bespreken terwijl ik schrijf. Soms mijn tranen op een ongelijke manier iets laat weten wat er in mij leeft en dan kan bespreken wat ik wil.Want in  mijn schrijven daar uiteindelijk toch mijn passie ligt, in het uiteindelijk duiden hoe het kan zijn, dat in mijn luisterend spreken soms iets raakt, wat ik uiteindelijk ook naar mijzelf wilt blijven schrijven.Het voelt als een onkennen van mijzelf als ik iets weg zou moeten halen,waarin het mij  altijd heeft geholpen en dat beide er mogen zijn. Maar dat mijn schrijven mijn prioriteit is gebleken.In het tikken op mijn blog, eigenlijk ook steeds iets kan raken en daarom ook zelfs mijn vorig schrijven heb weg gehaald. Dat in het lezen van mijzelf, mij veel meer kan brengen naar mijn kern en niets hoeft te scheidden van mijn taal.Dat wanneer deze nieuwe dag nu ben gaan zien, dat de passie die ik heb, niet overboord hoeft te gooien.Maar juist te blijven delen zoals het komt,zoals de vorm die steeds naar buiten wilt stromen, nu kan erkennen in de opluchting die ik voel. Dat het heeft te maken dat ik geen bevrijding meer hoeft te voelen,maar het binnenwerk als een dideridoe kan klinken, in het geluid wat ik hoor.Dat in mijn spreken met mijzelf over is gelopen naar het erkennen, dat via mijn schrijven daar het licht gemiddeld kan laten zien.Dat ik niets hoeft te laten,maar te durven laten zien, dat er een schrijver in mij is ontstaan.Niets hoeft weg te duwen,maar te willen laten zien hoe mijn reis in mijn taal niet aan de kant kan worden geschoven, maar te onthalen en welkom te heten, hoe het nu voelt dat in het beschrijven elk delen gezien wilt worden. En dat wil delen met de hele wereld om mijn heen.Eindelijk een beslissing heb genomen dat ik niet hoeft te verdwijnen en alles aan een ander overlaat,maar dat ik ook kan beslissen wat er werkelijk speelt.Door mijn schrijven,soms een laag inga,soms kan voelen hoe alleen ik sta,maar niet hoeft weg te lopen wat mij raakt. Juist onder ogen wilt blijven zien wat mij beweegt in het vertellen aan mijzelf.Daar mijn passie die ik heb, ook zal blijven omarmen en ook wel weet dat het tegoed doen in mijn schrijven, mij altijd heeft bewezen hoe zacht mijn woorden kunnen zijn, als ik kan schrijven naar mijzelf.
De schrijfster is ontwaakt,in het geluk die ik daarbij kan voelen,de tranen die dan komen een soort welkom lijkt en mijzelf niet tekort wil doen.Geen kopie van een ander wilt zijn,maar in al mijn ontmoetingen met mijzelf, altijd in mijn eigen dialoog zal blijven.Mijn eigen vorm nu beet heb gepakt, dat in het willen verdwijnen van mijn blog, mij terug heeft gehaald en heeft neergezet dat wat ik ervaar altijd in mijn schrijven van mij zal zijn.En het mij duidelijk is geworden, dat dit voor mij, in de gevoeligheid die ik heb,dan het juiste is om daar zo mee om te kunnen gaan.De schrijfster in mij,de ruimte wil geven, in al het ontstaan. Mij altijd de reden heeft gegeven om te blijven ervaren wat ik schrijf.Om te zien dat het mij helpt, om rustig te worden om blij te zijn in elk moment. De toesstemming heeft gegeven in het platvorm van mijn schrijven, daar mij het meest gelukkig in voel.
Anna.💚.

Geen opmerkingen:

Het schrijversplatform.

In het door laten dringen wat ik beschrijf, ook kan bespreken   terwijl ik schrijf. Soms mijn tranen op een ongelijke manier iets laat weten...