Geheimen.

Geen enkel geheim wat blijft wroeten,waar het kan blijven liggen onder mijn huid.Wat mij in staat heeft gesteld  om onzichtbaar te willen blijven en misschien te doen in al mijn schrijven een heel pleidooi naar voren schoof.Waar een voetdruk naar mijzelf is gezet en achteraf als ik het weer eens terug kan lezen, mij deze energie ook heeft gegeven  om iets te behouden wat ik heb.Kan delen zolang de toeststemming die ik geef, in ruime meerderheid mijn geheim naar voren brengt.Niet dat het zo makkelijk was om uiteindelijk eens te erkennen waar ik last van had.Wat in mijn momenten van delen mij vaak ook trok naar een energie die ik vanouds zo had omarmt en mij deed geloven dat het normaal zou moeten zijn om mij altijd zo te voelen.Als getuigen te gaan staan en te gaan kijken zonder te kijken,om te gaan realiseren, dat wat ik heb meegemaakt niet zomaar is weg te wissen.Als een geheim onder mijn armen hield en dacht te koesteren zoals een kind een oude pop vasthoudt .Zoals elke gewenning plotseling een keerpunt maakt en ik het niet meer nodig vindt, om dit soort geheimen nog vast te moeten houden.
Mijn geheimen die ik heb, misschien in stukjes de tijd ook vragen dat wat ik was gewend als kind, om alle geheimen die er waren nooit naar buiten mochten komen.Nooit in het daglicht werden gezet,maar te gaan dragen en het in een oude conditionering werd gezet en mee had gesleept in de jaren die nu achter mij liggen.Maar nu ik wat ouder ben geworden in de behoefte die ik heb gekregen, in het realiseren van mijzelf.Uiteindelijk zoveel geheimen naar voren kunnen komen,wat ik had bewaard en  meegesjouwd en pas nu ben gaan begrijpen dat het mij heeft weerhouden om het echte genieten te gaan omarmen.Zonder mij schuldig te voelen,zonder de angst die mij gevangen hield, door al die geheimen die ik vanuit het kind had meegenomen. In elke beslissing die ik nam altijd dacht dat ik iets had overschreden en dat het niet paste om dat te doen.Veel heeft bepaald in elk besluit die ik nam en zelfs mijn eigen leven als een geheim ging zien.Mij terug ging trekken. Dat wat ik heb, op een of andere manier toch naar buiten wilde komen,toch in mijn vele schrijven mij heeft gediend om tot dit punt te komen. Om te durven zeggen dat door al mijn schrijven mijn stilte is ontstaan,mijn wederkerig zijn, alleen heeft te maken hoe ik heb geluisterd naar mijzelf.Hoe ik mijn taal heb weten te gebruiken, om alle geheimen die ik had, tot vlinders te maken,tot een ontstijgen van elke bloem en mij de nectar heeft gegeven om mijn rust te vinden in de compassie die ik voel.Wanneer ik uiteindelijk wat geheimen op tafel kan leggen.Ze open kan breken en dan kan ervaren, wat  ieder geheim, met mij heeft gedaan...
Anna.💚.