Bewust geworden.

De bewustwording die het heeft,in het wrijven van mijn handen, grotendeels mee heeft te maken, dat in de warmte die dan komt alleen met een energie heeft te maken.Die los komt in mijn taal ,die zoekt naar een plekje en alleen kan ontstaan als de focus die ik heb, zich kan richtten in alles wat ik beschrijf.Mijzelf mee kan nemen wat er kan ontstaan terwijl ik schrijf.Misschien in het duiden een kant opschuift waar ik al vaker ben geweest,en met milde ogen de ruimte neem om te gaan beschrijven in het begrijpen hoe mijn taal ontstaat.Niets lag opgeslagen ergens onder mijn huid,maar nu in het begeven waar mijn taal buiten mij om gebeurd,omdat ik mijn aandacht daar naar toe kan brengen. Dat als ik geen geluid  zou kunnen maken ook niets hoor,dat als ik niet zou zitten voor mijn laptop, dan zou er niets onstaan.Maar zolang ik kan voelen dat het door mijn handelingen komt,alleen maar weet dat ik zover ben gekomen en elke weerspiegeling die ik geef een reactie is opmijzelf.
Het klinkt zoals ik het zou willen horen,het staat altijd klaar om te gaan onderzoeken.Wat mijn waarheid die ik heb, te onderzoeken en dan in elke buiging die ik maak mijn dankbaarheid kan tonen in het volledig open gaan.De rust kan pakken,  in iedere handeling die ik zet,alleen is gekomen omdat ik nu weet dat mijn taal alleen kan ontstaan als ik blijf tikken op mijn blog,als ik kan ervaren in de energie die dan komt.Dat vast kan pakken zoals een kind mij een handje geeft,dat in het doorstromen van mijn taal geen enkele voorwaarde heeft,maar een bewustwording is geworden. Terwijl ik weet dat als ik in een ander moment zou schrijven gisteren weer vergeten zou kunnen zijn.Dat iedere dag wanneer ik schrijf of spreek iets anders vraagt om te delen. De inhoud die het heeft alleen kan zien wat het toelaten van alle facetten, mij kan laten leiden wat ik echt te vertellen heb.Dat in het ontstaan van zoveel woorden mij iets uit kan leggen hoe het zit. Dat in de stroom waar ik over schrijf alleen kan ontstaan als ik de tijd neem voor mijzelf.Met niemand echt rekening hoeft te houden,alleen een beetje op kan letten hoe ik mijn kadans in evenwicht kan houden. In het overlezen wat ik zeg, dat  mijn stilte die ik tegen kan komen,soms wat emotioneel kan worden omdat ik altijd verbaast zal blijven wat ik schrijf.
Niet op zoek ben naar een wonder, alleen maar bezig ben om mijn taal te laten ontstaan.In de gewilligheid die het kan hebben,soms zo grillig zou kunnen lijken. Alleen maar laat zien wat er kan gebeuren met de aandacht die ik geef, in het openbreken van mijn  woorden, uiteindelijk alleen  aan mijzelf kan geven... en mij bewust geworden  ben,dat zolang ik schrijf of spreek elk moment kan ontstaan  om mij te begeven  in mijn eigen taal!
Anna.💚.