Dansen.💃.

Het droge zand onder mijn voeten rolt. De neiging heb om het schrijven wat ik doe aan het toeval over te laten,en te gaan dansen met een sierlijkheid,mijn armen omhoog kan strekken en een kringetje draai en dan naar voren buig, mijn benen die mij dragen ook laat zien dat de poging die ik maak, de kleur aangeeft waar mijn dansje voor staat.In het uiten van mijn vrolijkheid, in de vroege ochtend die beweging maak en zo goed heb geslapen en uitgerust mijn lijf ontwaakt in de stilte die er is.De gewennig die het krijgt vanuit een accepteren dat ik heb geleerd om met mijzelf om te gaan en dat kan zien in al mijn schrijven.Soms het een gevoel kan geven, dat het niets anders is dan een waardering te gaan voelen terwijl ik schrijf.Terwijl ik inmiddels nu wel weet dat het een gesprek is naar mijzelf.Alle belangrijkheid is weg gespoeld langs elke beweging die ik maak en  in mijn dansje, die ik voel, mij neer kan leggen dat in welke stilte ik ook sta, geen enkele herinnering naar voren haalt,maar inmiddels wel heb geleerd, in de benadering naar mijzelf, het grootste goed is geworden om dit te blijven doen.Dat het dansje die ik maak een reactie zou kunnen zijn op alle veranderingen die zijn ontstaan.Mij zo eigen heb gemaakt,het gemak weet te voelen dat zodra ik schrijf het mij kan voeden.Mij verteld hoe blij ik kan zijn en dan een dansje maak waarin mijn energie een weg wilt vinden in elke mogelijkheid die kan ontstaan. In het doordringende geluid die mij laat bewegen in mijn uiten. Hoe alles op haar plek kan vallen en in een acceptatie nu blijf zien, dat in elk thema een feestje is geworden om te kunnen beschrijven wat ik voel, in het blijven delen naar mijzelf.
Alles veel meer in harmonie is uitgesproken,niet meer de behoefte heb om mij te vergelijken met een ander,maar meer in het dansje die ik maak, in de liefde naar mijzelf, de mooiste boodschap zal blijven, wat ik heb beschreven op mijn blog, zodat andere het konden lezen en deelgenoot heb gemaakt.
Geen verwachting hierin heb gehad,maar mij wel heeft geholpen om iets te corrigeren.In elke komma die ik heb gezet,heb ik gedaan om mijn taal die ik beschrijf voor een ander wat duidelijker te maken.Omdat ik weet dat een beschrijven van gevoelens niet altijd makkelijk zou kunnen zijn en zeker wanneer het alleen naar mijzelf gericht zou moeten.Dan ook weet dat de spiegel waarin ik nu kijk door mijn schrijven en spreken mij volledig heeft gemaakt.
En dat mijn drive in mijn schrijven niets aan het toeval overlaat,dan alleen een dansje kan maken in de blijschap die ik voel.Weet, dat als ik mij overgeef aan mijn woorden, in al mijn ontvouwen er iets gebeurd wat ik de hele tijd aan mijzelf aan het uitleggen ben.
Niets menselijk is mij vreemd,dat in elke belangrijkheid die ik heb gedeeld, nu op kan lossen in al mijn dansen...
Anna.💚.