Vakkundig zijn.

Mijlenver kan het lijken als ik terug kan blikken in elk moment.In elk bezienswaardigheid die ik probeer uit te leggen wat ik aan mijzelf vertel,maar ook open kan staan naar een ander.Geen enkele verwachting  nog heb, dat wat ik ervaar,  is gaan zweven boven mijn eigen taal en waarschijnlijk de enigste ben die zo schrijft. Ongemerkt iets laat zien,waarin het huidig zijn,soms in een vlaag van verwondering zou kunnen veranderen.Het onbaatzuchtige in een veld met bloemen zet,en de bijen laat proeven, dat in elke honing die wordt gemaakt,zo zuiver blijft voelen,zo puur doorzichtig.Met heel hard werken is bereidt om te kunnen buigen naar de ijverigheid die ik kan ervaren. Volstrekt aanwezig blijft zoals ik mijn schrijven kan zien. Mij aanpas hoe een gesprek kan verlopen, probeer uit te leggen waar mijn drive vandaan is gekomen en toch steeds tegen een muur aanklap.In het onzichtbare wat ik kan vertellen, hoe bloemen kunnen ruiken en daar geen woorden meer voor heb.Hoe ik mij kan bevinden in het uiterste geval, voorover kan buigen om te kijken of ik nog in het zelfde sta.Nergens doekjes omheen kan winden,niet in een schaduw blijf staan,maar onomwonden soms een plek aanwijst, hoe heerlijk het kan zijn,dat het latente geen rol meer speelt,maar in het duidelijk laten weten dat ik steeds iets betreedt wat mij is gegeven.Wat ik laat zien in al mijn schrijven.Mij niets ontbreekt wat ik blijf ervaren,soms mij in moet houden met de gave die ik heb, misschien wel met niemand kan delen.Dat in het vertellen wat ik ervaar, daar mijn drive is blijven liggen.Dat in elke elke ontmoeting met mijzelf, steeds meer kan ervaren dat in het klaren van de lucht gemiddeld kan blijven.Niet hoeft te stormen in mijn hoofd, maar zelf iets in handen hou, wat mij vult in elk schrijven.Het topje wat ik laat zien is  een vasthoudendheid, waar een welwillendheid in een juiste vorm kan komen.Waar elke zin die ik gebruik in zoveel puurheid is neergezet. Eigenlijk niet meer weet uit te leggen, dat de stroom die ik blijf voelen, zelf heb gecreëerd, in het laten ontstaan. Daar mijn vakkundig zijn laat zien, om dan op een juiste manier te laten vloeien over mijn blad. Over de dag die zich ontvouwd en alles in het juiste perpectief kan zetten.Mijzelf kan bedanken, waarin ik begrijp hoe het voor mij belangrijk blijft, dat in het delend effect, alleen voor mij zal gelden.En in feite het daarom gaat, waarin mijn beleven van schrijven iets toe kan laten in het voegen,wat nog beschreven kan worden. Op dit moment mijn woorden tekort kunnen schieten en waarschijnlijk op een nieuw blad tevoorschijn willen komen.
Anna.💚.