Naakt zijn.

Te lopen met  de intresse die ik heb, in het geheim wat ik zou kunnen bewaren, zomaar kan worden besproken, wat ik steeds aan de wereld heb willen laten zien.Dat mijn onafgebroken schrijven mijn werkelijkheid onthuld,waar ik zelf de slingers op kan hangen en mijn geduldig kunnen zijn, geen bereik zou kunnen vinden in wat een wens zou kunnen worden. Maar nu ook weet dat in het vele ontvouwen alles zou kunnen verdwijnen, ik het alleen voormijzelf had kunnen houden.Mijn integriteit te lang heeft liggen smeulen in het geheim wat omsloten was.Geen dader wist te vinden ,geen slachtoffer te willen zijn,maar vanuit mijn delen nu iets anders raakt.Het dwalen door mijn taal nooit echt een einde aan zal komen,tenzij ik besluit om weg te dromen in mijn eigen poëzie.Waar engelen kunnen komen en als medium blijf zien, hoe de flow waarin ik nu ben, ook weet dat het is gekomen wat ik mijzelf heb verteld.Niemand is hier tussen gaan liggen,niemand heeft ooit gezegd, dat wat ik schrijf in mijn gegeven nu heb bereikt, dat het standaard redeneren haar prijs heeft betaald.Oude conditioneringen zijn weg gehaald en de tijd is gekomen in de vrijheid die ik voel,om rechtstreeks te blijven delen hoe ik mij nu voel.Niemand meer hoeft te bedanken,waarin ik nu weet dat in alles wat ik heb gevonden door mijzelf is gecreëerd.
Geen loze woorden kunnen drijven naar een zee,waar wat oude bloemen drijven,geen teken bleek te zijn,maar door het ontbreken van elk contact, mijn zuiverheid wist behouden tot elke laag van bevinden.Waarin ik vaak heb kunnen keren wat ik er werkelijk van vindt.Mijn werkelijkheid zo anders is geworden,zo veel filters er zijn gezet,in het ongenaakbare, meer op een verzoening is gaan lijken,waarin ik sommige stemmen niet meer zou kunnen verdragen.Een boogje maak in elk geluid die kan komen en een cirkel zet in het timmeren van de buren,waarin ik voel hoe de obsessie die ik kan hebben,mijzelf een halt toe kan roepen,mij af kan sluiten voor een lawaai,waarin ik mijn focus die ik heb, mij alleen kan richten op mijn taal.Die niets vraagt dan alleen kan merken welk recht het heeft gegeven in het zonderling verblijven. Waar elke waarde die het heeft gekregen als een bijzonderheid kan worden gezien. Eigenlijk niets meer past wat is omstreden, als ik nu naar de radio luister, het alleen over raketten gaat.Niet meer over de mensen die in rijen staan,in alle vernietiging die het al heeft gegeven, dat het praten over een oorlog altijd verder staat dan zelf erin te zitten.Waarin ik hoop dat de bezinning door kan dringen,dat geen enkele oorlog een overwinning geeft,dan alleen het offer wat nu wordt gebracht.Dat in het creëren van zoveel ellende een hellende uitkomst heeft.Dat in alles wat er nu gebeurd, geen herstel meer mogelijk blijkt te zijn.Om te stoppen in het leveren van wapens en niet is begrepen dat wij mee zijn gegaan in andermans strijd.
Om dan weer terug te  kunnen komen in de eenvoud hoe het zou kunnen zijn. Om in het wezenlijke te willen staan,om te gaan voelen hoe het is,in het menselijke bestaan,daar uiteindelijk geen strijd is te vinden,maar open durven  staan, wat een werkelijke voeding kan geven.Zonder angst kan zijn , een strijd op kan geven, voordat alles echt is vernietigd, in het naakt zijn van elk lichaam, geen oorlog is  te vinden...
Anna.💚.