Tijdloosheid.

De tijdloosheid zich heeft verspreidt en mijzelf hele wijze woorden hoorde spreken, terwijl ik droomde en toch heel wakker  bleek te zijn.De ommekeer wat blijkt, dat in het uitleggen wat ik deed, in tijdloosheid kan verdwijnen.Zelfs geen vervolmaking heeft,geen winst nog is te behalen,waarin een markeren van een tijd in elke beweging die het heeft, zo zoetjes aan in het tijdloze is verdwenen.Waar nergens nog een bord aanwijst om de juiste weg te vinden.Waar elk gesprek in een stilte valt en anders ben gaan schrijven.Het welkom nu iets anders zegt met een wrijven in mijn handen.Nog steeds kan zien dat wanneer er veel is weggevallen, zelfs in mijn dromen zo duidelijk terug kan komen en verrast kan blijven dat in het tijdloze,in het erkennen, middels mijn spreken en schrijven om is gezet en eigenlijk geen beeld meer kan geven dan te leven in dit moment.Het geeft een voorwaardelijk zichbaar fenomeen,dat zodra ik in een tijdloosheid terrecht kan komen, om te zien wat dat zou kunnen betekenen. In het merendeel van mijn begeven,mij heeft gevoed,mij heeft neergezet zoals ik wilde leven.Nooit had gedacht dat in elke stemming die ik bracht naar het tijdloze kon brengen.Bijna de stilte voorbij, waarin het raken wat ik verstond in het tijdloze is gekomen.Het heeft geen handen of voeten, het klampt zich nergens aan vast.Er ontstaat geen moeten,maar een verfijning van mijn creëren.Waarin alles past. Waarin het klinken alleen zou kunnen resoneren, dat in het tijdloze wat nu komt, te lang heeft gelegen wat ik vast heb willen houden.Wat ik heb willen kneden tot een beeld,maar nu in het tijdloze ben gekomen, waar elke ruimte die ik creëer, zo binnen is gekomen en kan laten zien dat alles wat ik belangrijk maakte, weg is gedreven zoals elke rivier kan laten zien.Mijn tijdloosheid alles kan dragen waar geen tijd is aan verbonden,waar de eenvoud van mijn vertellen als een herinnering zal blijven,als een spelend kind die te groot is geworden ,misschien wel rijper in het tijdloze verder is gegaan.
De enkeling die ik ben gebleven op niets meer hoeft te wachten,zelfs geen jaartje over kan slaan,maar te blijven beleven in de kern waar ik uit spreek, als tijdloos kan beschouwen.Als een wolk die verder drijft over het geheel, wat ik heb willen beschrijve in al mijn  ontvouwen van elke dag.Dat in elk kunnen luisteren naar mijzelf,nu de tijdloosheid mij verteld om duurzaamheid te blijven creëren.Dat ik aan geen enkel tijd ben gebonden,dan  alleen maar te laten zien wat tijd  met mij heeft gedaan...
Anna.💚.