Natuurljkheid.

De ontroering die bleef hangen in een bepaalde sfeer , in feite ook niet meer thuis kon brengen. Waarin ik voorzag dat in een oplossen van mijn delen, in de vele kanten die ik liet zien,soms in het onverwachtse iets ontploft. Om te gaan realiseren dat als ik vertel over een stilte, soms iets anders om de hoek komt kijken.En er achter ben gekomen, dat in het meedragen van elk beschrijven mijn eigen beschadiging kan laten zien.Laat voelen ter plekke wat ik dacht te hebben verwerkt, nu in een andere toon neer kan zetten,maar niet wil zeggen dat mijn gevoeligheid die ik heb, achterwegen kon laten in het vertellen wat een natuurlijk zijn kan betekenen. In mijn volhardend vertellen soms ook een besluit kan nemen wat er wordt beschreven direct mijn aandacht vraagt en niet bezig ben om andere te overtuigen.Maar mij laat gaan in elke verhouding die ik zet, altijd weer terug kan komen in dit moment.Dit moment het zo belangrijk kan blijven om te voelen wat ik zeg,om te gaan ervaren dat mijn belichaamde taal eigenlijk alleen maar laat zien, hoe iets kan veranderen en toch blijft onstaan. Zoals een wind kan keren,waar het opgewaaide stof neer kan dalen op de juiste plek. Waar ik op loop en durf te kijken in het bevindende verschil. De toereiking naar mijzelf in de hand die ik voel, om mijzelf verder te helpen, om te zien dat er een einde aan kan komen en af kan stappen wat stilte met mij kan doen en heeft gedaan.In het onnodig verplaatsen in een wereld waar ik mij niet meer thuis kan voelen.Waar ik de dingen heb gezegd om iemand misschien te behagen,waar de energie die ik toen voelde verloren is gegaan en mijn schrijven zo eigen heb gemaakt.Dat vanuit de stilte die ik beschrijf geheel natuurlijk is gekomen en het aan niets anders wijd dan te geloven in mijn eigen vermogen en niet meer stil hoeft te staan dat dit door een ander zou zijn gecreëerd .
Mijn eigen realisatie nu voorop wordt gezet in elk bevinden een vinkje zet om te blijven herinneren dat wat ik schrijf heel natuurlijk is gekomen.Geheel zoals ik heb laten zien,alleen is gekomen omdat ik te lang had gezwegen en het niet belangrijk vond,dat in het delen op mijn blog mij heeft geholpen in mijn natuurlijk zijn.Dat wat ik ook beschrijf, niets kan overtreffen zelfs geen belichaming hoeft te hebben,maar te kunnen kijken hoe het voelt, dat vanuit mijn stilte te schrijven alleen is bedoeld om mijn rust te ervaren,mijn kalmte die ik heb, uiteindelijk door mijn eigen creëeren is gekomen.En nu ook daar bij wilt blijven, dat wat ik schrijf mij niet meer hoeft te vullen,maar het plezier wat het geeft ,in waarde terug kan zetten in de omvang die het soms heeft. Om te leren buigen naar een kant waar ik mij goed in kan voelen en niets verplicht ben om dit te doen.Mijn natuurlijk zijn, de kern  heeft aangeraakt, dat in al wat is beschreven in een passie die ik heb gevoeld zo natuurlijk mogelijk heb neergezet.
Anna.💚.