Gevoel en Verstand.

In het vouwen van mijn handen  ook voel, het respect die het kan krijgen en zachtjes mummelen iets anders zei.Mijn dag voorbij is gevlogen en ook voel dat van oudsher mijn schrijven is verkregen, omdat de leiding die ik neem,al veel langer lag besloten om dit te kunnen doen.Een link te creëren tussen gevoel en verstand is bijna niet te meten.Dat als ik spreek over een gevoel, dan wordt ik meegenomen in elke emotie die er is.Dan laat ik gebeuren met een wrijven in mijn handen, vaak het teken geeft om iets te gaan onderzoeken.Iets te ondervinden waar ik eeuwen terug voor weggelopen zou zijn.Zou gaan verdoezelen in mijn luider lachen,en nooi liet zien hoe hard ik voor mijzelf kon zijn.Maar nu in al mijn beschrijven de ruimte laat, in het efffect die het heeft gekregen, dat nu mijn gevoel in overeenstemming is gekomen met mijzelf.Elke toesstemming die ik aan mijzelf heb gegeven, met geen enkel verstand heeft te maken,maar te durven laten zien hoe mijn vertrouwen in eigen woorden precies goed zijn gevallen in mijn eigen betoog.
Nu ook op een punt ben gekomen in de gevoeligheid die ik heb, zo'n grote plek had ingenomen en niet meer kon zien of het nu van mij of een ander was.Maar sinds dat ik heb besloten dat alles er mag zijn, ook een keerzijde van elke medaille kan laten zien.Niet dat het nog wat uitmaakt wat ik schrijf,maar te blijven ervaren, als ik het overlees mij dan weet te verbinden met mijn hart.Die ik laat spreken zoals het komt, misschien wel de wisselwerking is geworden tussen gevoel en verstand.Het verstandig wilen zijn, heeft alleen te maken hoe beschermend ik had willen zijn,en vaak dichklapte door de verwachting van de ander.Of misschien het verstandig leek om mee te praten wat ik niet begreep.Wat alle mogelijkheden wegnam om zelf te gaan creëren, wat gevoel en verstandelijke redeneren zo iets anders is wanneer ik schrijf naar mijzelf.Dan begin ik te schrijven met mijn hart op de tong of andersom. dan  niet meer  kan zwijgen wat er gebeurd,als ik verstandig zou moeten blijven, in elke zucht die ik maak.Het verschil tussen beiden mij heeft geleerd om verstandig te  blijven wat ik werkelijk voel.Elke drama die ik heb gekend niet meer kan voelen. Wanneer ik spreek en dit alles in mijn schrijven om wordt gezet.Om is geploegd en nooit verstandig kan worden in wat ik laat zien. Een eer kan voelen in de tijd die ik neem,mij nooit verstandig heeft geleken om terug te kijken naar mijn werk.Maar te leven in vandaag, in het onderdompelen van mijn gevoel mij juist een rijker mens heeft gemaakt.En het verstandig leek dat in ieder besluit zich wist te vormen in mijn dagelijks ervaren.Dat gevoel en verstand niets heeft te maken hoe het kan gaan, als ik alleen zou kiezen met mijn volle verstand  dan vaak mijn gevoel erachteraan kwam hobbelen en dat niet meer kan.Tot het uiterse kan gaan om te blijven herkennen,dat mijn gevoel heel vaak iets anders zegt, dan alleen mijn verstand te gebruiken.
Anna.💚.