in Vredesnaam.

De verfrissing ontlaad zich in een vermogen om daadwerkelijk in eenvoud te openen.In het verwezenlijke beschikbaar blijkt te zijn, dat in het mee bewegen in een staat waar ik in kan zijn, zich uitmeet over zoveel vlaktes.Over een rivier die stroomt,over de toppen van vele bomen en verder kijk dan een hoogte aan kan geven.Dan te wijzen in de richting die ik voel en mij niets meer af kan vragen om te zien  waar een geheim zich kan ontvouwen en aan mij laat zien in de spiegel waarin ik kijk. Een weerkaatsing is geworden hoe alles zo anders kan zijn.Zoals in al mijn ontstaan er altijd een ontdekking  valt te vinden in mijn eenvoudigheid van schrijven.Van doen zoals het komt geen reden meer hoeft te zijn om op te springen en te erkennen dat de wereld om mij heen zo schuurt langs elkander. In het gelijke wil gaan staan en als ik zie de beelden  van uitgehongerde kinderen mijn hart in tweeën breekt.Geen zeggenschap doet gelden,geen woorden meer heb,dan alleen stil ben geworden wat ik beleef in mijn duiden.De verschillen die ik zie zo groot zijn geworden,zo onmetelijk diep,zo vol afschuw het is geworden en dat ook kan zien.Dat mijn wereld waarin ik leef, met armen wijdt iets binnen laaat komen in het verschil die ik voel. In het overkomen daar waar ik ben geboren het geluk  kan omarmen,mij gezegend kan voelen,maar ook wel zie welk een marteling anderen hebben.Honger lijden,onmenselijk worden behandeld en ik daar in mijn eentje niets aan kan doen.Dan alleen erover te schrijven wat macht kan doen.Dat elke keuze die wordt gemaakt niets meer heeft te maken met een staat of een kiezen voor een partij.Geen enkel maat zo vol kan zijn,zo waanzinnig overbodig om te leven in een maatschappij die alleen maar het topje van een ijsberg laat zien.Dat in elke beslissing die wordt gemaakt,  zonder een geweten bommen te gooien in een centrum waar gewone mensen leven en altijd de angst moeten hebben om te vrezen voor hun leven.Waarschijnlijk als de oorlogen voorbij zijn gegaaan en alles een beetje tot rust is gekomen, dan pas een reactie kan komen op alles wat er nu gebeurd.Op alles wat niets met een gevoel van vrede heeft te maken. Om dan stil te staan dat het nog steeds in vele vormen aanwezig is.Nog steeds mensen niet hebben begrepen dat er geen oorlog nodig is om te gaan ondekken wat het leven zou kunnen bieden. Zondermeer mijn wens zou zijn om te gaan beseffen dat het kwaad nu veel te groot blijkt te zijn.Dat de plek waar ik uit beweeg alleen een reactie geef hoe anders het had kunnen zijn. Alleen als tegen beweging in staat kan zijn in mijn schrijvend beleven om te laten zien hoe kwetsbaar wij zijn en eigenlijk alleen de vrede in ons zelf kunnen vinden. Door te kijken in eigen spiegel.Te gaan houden vanjezelf ,je hart te openen naar anderen.Waar geen enkele macht meespeelt,maar te verwonderen over het geheel dat in het accepteren van elkander,geen oordeel kan vellen,maar te durven spreken in het blijven luisteren naar jezelf.In de openbaring die ik vaak kan voelen als ik vertel hoe mijn schrijvend beleven soms een kant uitgaat die ik onbewust heb opgevangen en nu naar buiten laat.......
Anna.💚.