Ruimte creëren.

Mijn ontwaren geeft iets aan,geeft mij ook een duwtje in het  gegeven dat in elk verstaan de ruwe klank weet om te buigen. Waarin  mijn tranen mogen komen, die mij kunnen zuiveren van zoveel duiden.Precies uit kan leggen waar ik voor sta,waar ik mij steeds meer bewuster van ben geworden dat het fragiele in kleine stukjes in mijn handen ligt en dat alleen kan vieren in de opbouw van het wensen, waarin mijn taal behulpzaam blijkt. Mijn zachte kant als een vloeiend geheel over de randen springen, niet meer is tegen te houden,maar te laten zien wat een ontwaren weet te doen.Wat de verhoudingen die er waren enigszins de buiging maken en zo natuurlijk mogelijk de vinger op de zere plek kan leggen.Kan laten zien dat in het vertrouwen die ik voel haar eigen weg is gaan volgen.
Willens en wetens nu zie hoe alles is uitgelopen en anders kan beleven waarin mijn eigen ontwaren in het signaleren een gewaarwording is ontstaan.Het onderscheidend vermogen meer draagt dan te moeten erkennen,dat de hoeveelheid waar ik over schrijf de wereld in wil brengen.Dat bij ieder wakker worden, aan mijzelf vertel in eigen mogelijkheid van creëren. In het pad die ikzelf heb neergelegd en de stenen kan blijven tellen en mij ook leert om in dit moment te zijn.Niet kan blijven hangen wat een treurigheid kan geven, maar mee kan bewegen in elk gebeuren.Maar ook weet dat wanneer ik zou zwijgen het stapelen begint,het woekeren over kan nemen geen naam meer weet te vinden, dan alleen te voelen hoe zwaar het zou kunnen worden als ik mijzelf niet meer lees.
Als de aandacht zou verslappen en er een onverschilligheid zou ontstaan.Als ik zou vloeken zonder reden,als ik zou haten en niet meer zie wie er voor mij staat.Als ik te gretig zou reageren,over grenzen van andere stap.Als ik alleen maar zou wachten en niet verder kijk dan de horizon aan kan duiden.Mij verplicht zou wenden en het goddelijke in mijzelf zou vergeten,dan komt mijn ontwaren precies op het goeie moment. Om aan mijzelf te blijven vertellen dat het goed is zoals het is en mijn eigen aandeel heb gevonden. Dat in het leed wat ik zie, mij niet meer zou kunnen verbinden,mij teveel zou voelen en dat wat niet goed voelt om te keren wat ik steeds in mijn schrijven laat zien.Geen geheimzinnigheid  kan hebben maar een opentrekken van elk moment en kan kijken naar ieder briesje, die laat zien hoe eenvoudig het kan zijn, dat in het beschrijven steeds iets anders naar voren komt.Niet weg hoeft te lopen,maar te ontvangen in het legitieme. In het aanvaarbaar maken dat wanneer ik schrijf altijd de ontmoeting zal blijven met mijzelf.Altijd een ruimte creëert, dat wanneer ik het overlees, echt kan voelen dat het naar mijzelf is geweest.
Anna.💚.