Mijlenver heb ik gelopen waar mijn voetdruk is gezet. Voorover heb gebogen om te kijken naar elk gewas.Het riet door mijn handen heb laten glijden,de verstopte nesten in verwondering heb gezien. Zachtjes kon vertellen,wat ik om mij heen steeds zag.Hoe wat wolken kunnen verdwijnen,hoe het blad aan elke boom de wind begroet en altijd dacht in het overkomen, er een liefdevolle engel mij begeleiden,en mij bracht waar ik moest zijn.Maar door mijn vele duiden,mij bleef wenden naar mijzelf.Geen enkele engel in de fantasie die ik had, op een of andere manier mij toch had ondersteund, in de tijden die ik nodig had om ergens in te vertrouwen. Een houvast wilde hebben en ook toeliet dat het wonder wat ik had in mijn beleven,alleen met mijzelf had te maken.Door mijn creëren wat ik zeg en aan mijzelf kan laten weten, er iets kan ontstaan, wat ik vaak was vergeten hoe het klinkt in eigen taal.Hoe elke wending die het neemt,mij soms verrast en dan achterover val en op wordt gevangen in de woorden die ik schrijf.In mijn bijzonderheid van delen de luchtigheid mee ging spelen,de zon mijn huid kon voeden,dat in elke regel die ik schrijf, niet kon vermoeden dat ik mijn eigen engel was geworden.Zonder vleugels te gebaren,maar doorzichtig te kunnen zijn,dat in elk gebaar die ik kon geven, daarin mijzelf hebt verrijkt.In het bijzondere zoals ik nu kijk, ook heeft te maken dat het draaien naar het licht, de uitstraling heeft, in een verlichting. Welk gezicht het kan hebben als ik erken dat in de samensmelting met mijzelf het mooiste is bereikt.De puurheid van beleven zich nergens laat plaatsen,zich weinig laat zien als ik niet zou kunnen beschrijven wat dingen met mij doen.Van mijlen ver ben ik gekomen en nu kan zien, dat in al het gewone, de eenvoud zich uitstrekt in mijn eigen gebieden.Waar de glans die ik kan voelen zich weerspiegeld in al mijn onder vinden.Dat de mijlen die ik heb gelopen mee kan nemen in een voortschrijdend besef.Waarin mijn eigen wereld zich opende in ieder gesprek.Dat wat ligt beklonken om te durven ontvangen in de mijlen die zijn gezet, in eigen creëren, het recht die ik nam, wat voorbij is geslopen, voorbij is gegaan en in mijn liefde voor mijn taal in een ander bevinden ben gekomen.
Anna.💚.
mei 22, 2025
Mijlenver.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Lieve Anna.
Lieve Anna,wanneer de stilte spreekt en openstaat voor het nieuwe, wat waarschijnlijk een ander weg laat zien, waarin alles wordt bewogen en...
-
Het nieuws wat het kan geven,waarin ik proef, hoe de simpelheid van schrijven, voldoet om te blijven ervaren, dat elke lijn die ik kan ontvo...
-
Het is geen keuze die ik maak,maar een natuurlijk ontvouwen die erover waakt, dat als de tijd is gekomen om te overwegen zoals ik schrijf ,...
-
Zo verhelderend in wat er staat ,zo vast als houten balken, die onverlaat zich kruisen boven mijn hoofd, waarin ik heb leren buigen voor de...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten