Podium nemen.

Het beweegt en trilt als een pas geboren vlinder, suist als een bewonderings -waardig geheel, door mijn instelling van elk ondervinden. Er  niets aan hoeft te doen dan alleen stil te gaan zitten, mij over te geven wat ik vertel. Dat mijn juistheid die is gaan groeien, ondertussen op een podium ben gaan staan.Om te kunnen gaan beslissen dat in elk deel waar ik naar wendt,geen krenten uit de pap kan halen,geen ouwe koeien uit de sloot kan trekken,maar te laten ontstaan wat ik in dit moment wil beschrijven.
Mijn uitzicht hetzelfde is gebleven,maar nog steeds iedere dag anders kan kijken,waar ik mij bevind in de gelijkenis die het kan hebben. Wanneer ik nu naar buiten kijk, kan voelen dat ik dat zelf creëer.Niets meer kan projecteren op een ander,geen enkele verwachting meer kan hebben.Geen status,maar een mooie gewoonte, die mij leert om goed te ervaren dat wat ik zeg ook kan beschrijven.De vogels met elkaar zie communiceren,alle bloemen open zie gaan en in eerbied voor wat ganzen die overvliegen, stil kan staan. Met in elke hand een handvest kan houden en mij niet blind hoeft te staren hoe het had kunnen zijn. Dat in elk volgend moment ik weer iets anders vertel. In elk voornemen die ik had, zomaar kan verdwijnen,zomaar spreek zoals ik schrijf en dat alleen  maar aan mijzelf uit kan leggen.
Niet angstig hoeft te worden voor mijn gevoeligheid.Waarin mijn intelligentie nu laat zien, dat in het blokkeren van alles wat mij  kleiner had gemaakt,zich nu heeft open gebroken in het laten zien wat woorden kunnen doen.In het veel besproken luisteren, zich heeft omgedraaid wat ik nu werkelijk kan horen.Daarin niets hoeft te zijn,niets hoeft te bewijzen dan alleen te staan in mijn eigen kracht en weten.Te voelen wat er is en niet meer om hoeft te kijken,dat wat ik deel precies het goeie moment blijkt te zijn om dit te laten gebeuren.
Mijn liefde voor mijn taal,de diepe vriendschap die ik blijf voelen,mij heeft gemaakt tot wie ik ben. In feite niets anders meer nodig heb dan te delen in elk moment. Wanneer ik mij openstel naar mijzelf.Open  durven staan, wat is gaan beklijven. Mij het voorrecht heeft gegeven om op mijn eigen podium te gaan staan en in elk gebaar die ik weet te hanteren, zich terug kan kaatsen naar mijn eigen taal.Zich neer kan leggen in een bloemrijke omgeving,dat wat ik vertel ,zich ook laat ontvouwen,zo vertrouwd het blijft dat in de naslag die het kan hebben mij meer verteld dat in het vertrouwen die ik geef, niets in mijn hoofd kan zitten,niets in mijn lijf,maar door alle handelingen, mijn eigen podium heb gecreëerd.
Anna.💚.