Document.

Een document na kan laten,dat in hetgeen wat ik heb willen laten zien,voor diegene die het nog niet hebben kunnen lezen, een naslag kan zijn.Dat in mijn vele beschrijven soms ook dacht aan diegene die ik los heb moeten laten en nooit meer zag.Mij een bepaalde bevrijding heeft gegeven, ondanks het feit dat in sommige momenten diegene die ik niet meer zie, soms in mijn ervaren heel dicht bij mij hebben gestaan.Ook uit wil spreken dat ik nu begrijp,dat in mijn woelige leven van toen, nu vanuit mijn rust de dingen die ik heb gedaan nu heel anders kan ervaren.Dankbaar kan zijn,  wat mij is overkomen,in alle bijdragen die het had,nu als een zegening kan blijven voelen.Kan omarmen in het beeld die werd gecreëerd  en alleen mijn best kon doen om ergens bij te horen.Om gezien te worden zoals ik nu in mijn vele schrijven heb laten zien.Elke steen  heb omgerold om mij bewust te worden dat ik alleen mijzelf kon veranderen.In het toestaan hoe het voelt om alsmaar te moeten herstellen van wat ik niet was.
Dat in de ontmoetingen met mijzelf de langste en mooiste ervaringen zijn geweest en hoop dat het nog lang voort kan duren.. Netzolang dat in het lezen zoals het komt, zo trouw ben gebleven naar mijzelf.Heb contacten moeten verbreken en ben alleen komen te staan.Heb meerdermalen voor een keuze gestaan en toch bleef kiezen voor mijzelf.Voor wat ik kon ervaren in wat ik kon zien,dat een loslaten van oude banden veel heb moeten huilen,omdat ik het toen niet begreep, in de afscheiding die ik voelde. Er toe bereid was om dat wat ik had ontdekt,mijn klank en mijn visie mij thuis hebben gebracht.Mij thuis kon voelen met mijzelf,niet op de vlucht ben geslagen,maar juist andersom. Naar mijzelf gericht ben gebleven in het spreken en schrijven wat ik deed en doe. Zelfs nu kan kijken hoe een document bewaard kan blijven, om te laten zien dat elke stam die ik vast heb kunnen houden, mij de gelegenheid heeft gegeven om te staan voor wat ik werkelijk voel. Heb mogen ervaren dat een vergeving naar mijzelf als wonderlijk kan worden gezien.Maar nu ook weet dat het schuldig voelen geen enkele betekenis kan hebben en terug heb moeten komen, waarvan ik dacht dat het wel mijn schuld  moest zijn,omdat er nooit een uitleg is geweest.En ben ik begonnen om het uit  te gaan leggen naar mijzelf.In al mijn spreken en schrijven, mij neer heb gelegd in elke poging die ik deed om mij welkom te voelen.Om een familie band te verbreken en vele die ik heb gekend.Met pijn in mijn hart, iets heb willen doorbreken,maar ook zag dat mijn innerlijk weten de voorrang kreegDe keuzes die ik heb gemaakt, door de vele inzichten,soms verdwaalde, maar door mijn intuïtief vermogen ik verder ben gegaan.Verder ben gaan zoeken wie ik was en nu ben,en tot een slotsom ben gekomen dat ik het werkelijk in mijn eentje red.Waarin al mijn schommelingen die ik heb gehad,heb kunnen ondervinden,dat zolang ik in contact kan blijven met mijzelf, via mijn schrijven of spreken,geen geheim hoeft te dragen om eens te vertellen dat het zich kan ontvouwen als een document.In de beschouwing die het heeft en mij heeft gered om nu te weten hoe zelfstandig ik nu kan zijn.
Anna.💚.