In het uitkristaleren van de dunne lijn een voorrecht blijkt te hebben in de ontmoeting met mijzelf. Waarin mijn vertellen in kleine pasjes de ronding maakt van overkomen.De belangrijkheid staat te springen om mijn duidelijkheid die ik geef, zich weet te omringen met de stilte om mij heen.Mijn ingeslagen weg geen weg meer bleek te zijn,maar een erkennen dat er zoveel lagen hebben liggen wachten om gezien te willen worden.De toedracht van mijn werkelijkheid als ik allles terug lees, moet erkennen, dat de bevestiging die ik toen zou willen, nu helemaal is weggevallen.De glimlach die ik heb,met zachte ogen kan vertellen,dat de basis die ik dacht te hebben zich heeft opgesplitst in zoveel weten.De diepgang naar de oppervlakte weet te komen in het graven van wat kuilen overbodig blijkt te zijn.De allure die het kan hebben zols ik de bomen kan omarmen,zoals ik kan kijken naar elke bloem. In feite mijn hand ben aan het geven aan de natuur.Een samenwerking kan voelen in iedere adem die ik geef,mij meerdermalen heeft doen beseffen hoe natuurlijk het kan zijn,dat in elk omarmen wat ik beschrijf in kleine pasjes zijn gezet,zodat het overzicht wat ik dacht te moeten hebben, weg kan vallen in een gelijkmatigheid van spreken.Welk effect het ook kan hebben,mij heeft geleerd om duidelijk te blijven naar mijzelf.Dat in mijn schrijvend beleven, zich alleen maar keert hoe mijn huid kan voelen,hoe mijn stem die ik heb, in het verkrijgen van elke toon,in het wonderlijke ervaren ,de schoonheid blijft zien, dat in het herhalen de laag kan liggen om te zien dat ik zover ben gekomen om dat te laten zien.Elke oever heb betreden,elk ontstaan naar voren hebt gehaald,elk weten naar buiten is gekomen.Hierin van niemand afhankelijk ben geweest,maar in mijn wereld van vertellen in elk ervaren is neergezet.Elke illusie is weggehaald,elk ontvangen door een andere bril ben gaan zien,vanuit de gloed van delen, van kunnen voelen dat ik uit iedere schaduw ben gestapt,en als een vlinder verder ben gaan vliegen om te kijken welke bloem nog nectar geeft.
Anna.🦋.💚.
mei 12, 2025
Nectar. 🦋.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ongezien.
Terwijl het ongezien meer naar voren treedt, elk detail niet alle aandacht hoeft te krijgen . Dat ik weet wat is beschreven en op een of an...
-
Het nieuws wat het kan geven,waarin ik proef, hoe de simpelheid van schrijven, voldoet om te blijven ervaren, dat elke lijn die ik kan ontvo...
-
Het is geen keuze die ik maak,maar een natuurlijk ontvouwen die erover waakt, dat als de tijd is gekomen om te overwegen zoals ik schrijf ,...
-
Zo verhelderend in wat er staat ,zo vast als houten balken, die onverlaat zich kruisen boven mijn hoofd, waarin ik heb leren buigen voor de...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten