Hoge bomen.

Elke verbinding vanuit mijn realisme,waarin een gong verdwijnt en alleen blijf zitten hoe mijn tijd is omgetoverd tot een refrein.Tot de zeldzaamheid die ik kan voorspellen, dat in het gewone,de kolk ook krijgt en mee laat zuigen zoals een overwinnig voelt.Het plaatsen van elke tekst wel zo kan behelzen. Hoe elk deel haar eigen vorm laat zien en kan laten voelen mijn verlichte geest, omdat ik als geen ander een woord  kan geven,geen enkel voorbeeld hoeft te zijn.Maar in mijn beweren van mijn taal nu iets anders heb geleerd wat ik heb kunnen gebruiken.In het durven erkennen,dat in welke staat ik ook ben, vanuit mijn rust is verkregen.Onder aan de trap ook ben begonnen,en treedje voor treedje heb geleerd, dat als ik eenmaal omhoog ben aan het klimmen, er geen weg terug meer is te zienGeen enkele  hoogte een diepte zou kunnen lijken of net andersom,mijn diepte naar een hoogte leidt. Dan kan ervaren dat hoge bomen de wind ook kunnen vangen, terwijl het zinnespel in het omarmen van wat stammen, mij altijd gerust heeft gesteld.Geen rijp beraad,maar te weten dat de klank die ik kan geven,alleen voor mij volstaat.Kan zien hoe de rijken en de armen nog verder uit elkaar aan het drijven zijn,en mij niet voor kan stellen hoe  mensen die blijkbaar heel bekend zijn geworden, in een raket zijn gestapt,omdat de verveling door veel te veel geld, niets anders kunnen besteden om naar een maan te willen gaan.Het uitelkaar trekken van elk ellende die kan ontstaan, in feite niets met armoe of een rijke invloed heeft te maken.Maar hoe je bent gewend,om eigen hart te dragen en vaak meer zegt, dat een overvloedig hebben zo ontevreden maakt.Niet zou kunnen genieten van  kleine dingen,van de eenvoud die kan ontstaan als ik alleen al weet te schrijven en te spreken waarin ik mijzelf blijf verstaan.Waar de wortels die ik draag een absoluutheid zou kunnen geven,een schoonheid binnen laat,de juiste verstilling zou kunnen brengen. Elke verbinding de kans ook krijgt, dat in elke druppel een glinstering is te zien, kan weerkaatsen in een spiegeld effect, dat in het meedragen wat ik vertel, alleen is gekomen omdat ik het toelaat met hart en ziel.Die toelaatbaarheid voor iedereen is weggelegd, waarin geen armoe of rijk zijn daarmee  heeft te maken. Alleen vertel hoe ik mijn dagen vul met schrijven.Met delen wat ik zie en vaak verwonderd kan blijven in elke stroom die ik voel. Niets heeft te maken met welke opleiding dan ook.Voor mij het steeds duidelijker is geworden,dat wat ik beschrijf, mijn intensie is geworden,om  stil te blijven staan dat het geworpen zoals het lijkt, mijn taal mij heeft gevormd in alles wat ik kan beschrijven.
Anna.💚.