Herschikken

Het zacht ontluiken in eigen handen heb,dat elke plek die tevoorschijn komt, in het aanzicht wat het krijgt, mij soms ook overdonderd in het laten zien hoe bijvoorbeeld de ganzen met luid geluid elkaar blijven begroeten. Pas als het duidelijk wordt en zij hun nest hebben gevonden,alles zo stil kan zijn.Zo verfijnd nog heel zachtjes weer de blaadjes kan horen ruisen,mijn ramen wagenwijd openzet en dan kan ruiken de frisse wind,die door mijn kamer sluipt en zich nesteld in mijn kussens. Ook een fijne warmte binnenkomt wat mij heeft doen besluiten in het herschikken wat ik voel,niet te laten liggen,omdat het voor mij belangrijk blijft in mijn beleven van mijn schrijven. Alles om kan draaien hoe het had kunnen zijn om mij zo kwetsbaar te voelen.Dat wat er nu gebeurd in de wereld om mij heen, veel meer met mij doet als dat ik zou willen.Veel meer mijn aandacht krijgt als ik zie, zo zonder pardon een oorlog voort laten duren.Alle beloftes die zijn gedaan in iedere ontploffing zie gebeuren hoe alles in rook is  opgegaan.Als getuigen moet zien wat er in de wereld gebeurd en dat zeker kan voelen, ook al lijkt het verder van ons vandaan en lijkt het wat dichterbij te komen,.  Onbewust het laat zien, dat wat ik heb gewonnen voor een ander heel anders blijkt te zijn.En wil hierover schrijven,dat de veranderingen in al het kantelen,maar blijf hopen dat het de goeie kant uit kan slaan, in het vertellen van mijn beleven. Kleine lammetjes geboren zie worden,dat wat er ook gebeurd alles door blijft gaan, mij wel afvraag als ik een macht zou hebben en kon kiezen waarin geen oorlog hoort te zijn.De tweestrijd zou laten liggen en alleen zou kijken wat mensen echt nodig mochten hebben.Voor geen enkel land hoeven te kiezen,maar te kunnen leven waar zij geboren zijn.Hun eigen taal weten te gebruiken,geen oordeel te hebben over een ander,geen geweld hoeft te gebruiken wat nu wordt doorgegeven en nu in allerlei demostratie's is te zien. Als een reactie hoe het voelt om zo machteloos toe te kijken.Maar nog geen reden is om alles van een ander stuk te slaan.Om het gevoel wat ik zelf ook kan hebben om wakker te liggen van elk rumoer om mij heen.Dat in iedere schikking die ik maak meer heeft te maken wat er buiten mij om gebeurd.Dat in een afstand willen nemen niets goedkeurd,maar blijf schrijven,mijzelf gerust kan stellen,mij terug brengt wat ik echt zou willen om in harmonie met mijzelf te blijven.Dat in het herschikken wat ik beschrijf, iedere opening zal hebben dat in het volledig willen zijn soms kan knagen aan mijn geweten. In elk verstaan een lucht kan klaren,en mijn gevoeligheid kan herschikken om niet al te veel binnen te laten komen,en er daarom ook af en toe er eens over schrijf.Ik ben maar een getuige voor zolang het duurd,en alleen de hoop kan hebben dat in elk verschil die er kan zijn erover kan worden gesproken.Waarin het geweld uitgebannen wordt,zodat het een herschikking kan krijgen in de liefde die dan komt,de rust als prioriteit neer kan leggen,in de wanorde die veel te veel alle grenzen zijn overgegaan.Veel te veel bezit heeft genomen hoe ik in deze wereld kan gaan staan,waarin mijn herschikken in mijn delen, door kan blijven groeien  en gaandeweg in wat ik schrijf en zeg, alleen opmijzelf kan betrekken. Wat het doet dat de beweging in de wereld misschien wel de hershikking is, om tot een punt te komen, om eindelijk eens te zien, hoe waanzinnig wij bezig blijven in het reageren op elkaar.
Anna.💚.