Uniek zijn.

Klaarblijkelijk hoe eerzaam het kan zijn dat de verschillen die ik ervaar meer iets zegt hoe uniek  ieder mens zich vormd en de dingen die ik nodig had om te aanschouwen,dat wat ik lees van mijzelf misschien ook van toepassing zou kunnen zijn voor een ander.Heb altijd gedacht dat in elk ontdekken ook voor iedereen zou kunnen gelden.Maar klaarblijkelijk in elke ervaring die ik beschreef, alleen ben uitgekomen hoe het voor mij heeft gewerkt.In de verbinding die ik maakte waar mijn geluk niet afhing hoe een ander reageerde,maar in te zien dat wat er kan gebeuren in het schrijven naar mijzelf,alleen door mijn eigen goedkeuring is neergezet.De toestemming te kunnen geven om te kiezen wat mij vult en mijzelf laat zijn, in het geduld die ik heb,in elke ruimte heb mogen vinden.Elke aanraking wat ik beschreef mij heeft getrokken naar een stilte.Naar elk moment dat ik dacht iets kwijt te zijn, uiteindelijk de spiegel brak waarin ik bleef kijken.Waarin al mijn ervaren tot een punt is gekomen,tot een besluit, om mij om te draaien naar de wereld om mij heen.Dat in het unieke wat iedereen kan zijn, te blijven ervaren hoe het voor mij zou kunnen zijn, om dat ook te voelen.Uniek zijn is een groot woord,en spreek dan over talenten,maar wat ik heb meegenomen uit mijn eigen ervaren als een rode draad naar voren komt. Waarin ik vaak heb moeten kiezen om te denken dat een ander beter was.Maar door mijn onverbiddelijkheid in eigen wijze, mij zover heeft gebracht dat in elke ontmoeting die ik had alleen het verschil kon voelen dat wij allemaal anders zijn.Misschien het reageren opelkander alleen maar blijkt om iets van uniek zijn te projecteren,aan andere wil laten zien dat elke mogelijkheid om te willen groeien eigenlijk heel eenvoudig blijkt te zijn dan te reageren naar elkander.
De wijze lessen die ik mijzelf gaf,mij liet onderdompelen om het geruis wat gladder te strijken,om te blijven kijken dat in het verwezenlijken van wie ik ben geen naam meer kan geven,dan alleen het unieke overblijft.De vorm die ik heb gevonden in mijn dagelijks ritueel,waar alle aandacht die ik geef, terug kan komen hoe uniek het kan zijn om zo te kunnen schrijven.Net zoals het spreken mij altijd leid naar een mooie stilte,en dan over ga in mijn schrijvend beleven en daar de woorden komen die ik wil zien in het tastbaar maken hoe uniek het kan zijn om dat te doen.Om werkelijk te voelen dat in het ontstaan waar ik uit schrijf altijd de verwondering blijft voelen.Dat mijn uniek zijn alleen heeft te maken hoe ik de dingen heb onderzocht.Waarin het ontketenen waar ik naar zocht  heel  eenvoudig is gebleken.Dat in het unieke wat er kan ontstaan soms mijzelf heb overtroffen en daarin verder ben gegaan.Dat elk uniek zijn kan blijven eren in het zacht omhelzen van mijn tijd.Waarin ik heb geleerd om naar mijzelf te wijzen.Te creëren  wat er komt om te zien hoe uniek het zal blijven als ik mijn schrijvend beleven als een ritueel blijf zien en niets anders vraagt om ook zo naar een ander te kijken.Als iedereen dit zou doen in een openen van eigen wereld,in het unieke wat het krijgt,dat in het beleven van al mijn schrijven de stilte is gevonden, waarin de vorm die het krijgt,de mildheid toont om te durven zeggen hoe uniek ik mij voel in al mijn schrijven
Anna.💚.