Strohalm.

Het overkomen,in het slaande effect,waarin de dreiging die kan komen omdat ik iets anders zeg.Iets anders laat zien,dat willens en wetens alles uitelkaar kan trekken en als een buitenlaar mijn vingerafdrukken heb achtergelaten.Mijn stem verhef in de klank die ik kan geven  en mij uiteindelijk het recht ook heeft gegeven.Over de loopbrug van ervaren,waar het lichtval is te vangen,waar het lawaai als kaatsende ballen tegen een muur aanslaan.Elke hoop die het kan geven,elke sluimerd effect in mijn blijven delen soms iets anders vraagt.Soms iets kleiner maakt en dan weer wat groter.Veel te lang naar één kant heb gekeken,veel te zuinig ben geweest in het omgaan van zoveel verschillende dingen.Om bereidt te zijn dat het naar buiten keren misschien in mij iets heeft bevrijdt, waarin ik heb moeten leren om mijn eigen klank te gaan gebruiken.Mijn eigen taal de voorrang kreeg ook al zie ik al mijn fouten.Ook in al mijn ondervinden soms kan reageren zoals een trilling dat kan doen.Het oneindige kan blijven voelen.Dat in alles wat ik laat zien alleen is ontstaan wat er in mijn schrijven gebeurd.Mij meer laat zien om in contact te blijven met mijzelf en niet wilt verdwalen als ik kijk naar het geheel.Zeker intressant kan blijven en mij uitdruk zoals ik dat wil.De mazzel die ik voel in een gerijpt gebeuren,waar in ik geen enkele deur  nog open hoeft te doen.Het besluit die ik wellicht kan nemen,om de uiting die ik geef zou kunnen veranderen en naar mijn stilte kijk.Waar iedere druppel die ik weet te bemachtigen.Als kristallen om mijn nek kan  hangen.Mijzelf te zegenen en ook voel dat in al mijn schrijvend beleven misschien alleen maar doe om mij gelukkig te kunnen voelen.
Het vleugje als een strohalm te kunnen gebruiken wat ik voel in mijn dagelijks verpozen.Het is de strohalm die ik heb willen geven in alles wat ik heb verteld.In al mijn beleven nu een kant uitgaat dat in al mijn delen wat ik heb gedaan een rust is gekomen.Een inkeer van de weldaad dat in elke strohalm die ik heb mogen pakken,mij neer heeft gezet als een menselijk wezen.Waar de fouten die zijn gemaakt alleen maar de eerbied kan krijgen vanuit het menselijk durven zijn en te kunnen accepteren dat het unieke wat ik ken ook te blijven omarmen.Dat  elk strohalm die ik pak mij gerust kan stellen om verder te gaan ontdekken wat mijn schrijvend beleven heeft gedaan.

Anna.💚.