april 01, 2025

Goeie plek.

De wijsheid van ontvouwen,in het beleven, dat in elk schrijven er iets in kan ontstaan.In de waarde die ik samen weet te voegen, dat in elk ruisje die ik kan horen, zich verplaatst in het overkomen, dat vanuit de haast altijd iets wordt overgeslagen en net iets mist, vanuit de kern,dat in al mijn schrijvend beleven zo gericht blijft naar mijzelf.Zo bijzonder is om te weten dat wat ik schrijf,elk voordeel zou kunnen bundelen in het rugzakje wat ik niet meer heb.Mijn rugzakje heb leeg geschreven,en af gedaan,zodat ik in ieder wandelen niets hoeft mee te sjouwen.Niets meer kan herhalen,dan te ervaren wat er leeft in dit moment.Het voelt zoals de lente,zo fris en nieuw tergelijkertijd,zo kan voelen alsof ik weer opnieuw geboren ben.Kan kijken met grote kinderogen en kan beleven terwijl ik schrijf,oorzaak en gevolg nu achter mij heb gelaten, in het gelukkig durven zijn.Geen reactie meer kan geven naar een ander,maar te staan waarvoor ik leef,zoals de natuur mij kan omarmen en ik op deze manier iets terug kan geven. In de waardering die ik voel de rijpheid ook heeft gegeven om te vertellen hoe het voelt om schrijvend te beleven in wat er kan ontstaan.Mij zo verguld blijf voelen, dat in mijn schrijven alles mag ontstaan.Over angsten te durven spreken en soms belangrijk blijft, dat soms een angst de beste raadgever zou kunnen zijn,om mij te behoeden wat niet meer bij mij past.Dat elk gegeven die ik deel, vanuit mij eigen ervaren is gegeven, is genoten en kan klinken als een volwaardig kunnen voelen terwijl ik schrijf.Altijd aan mijzelf kan laten weten waar plots een verandering zou kunnen komen,er niet van hoeft te schrikken maar te kunnen schikken in de tijd die ik neem, om dat aan mijzelf te blijven vertellen.Elke redelijkheid zich kan omsluiten,die een verlenging aan kan geven om te weten dat als ik schrijf,in afstand blijf wat ik misschien zou moeten weten.Maar wat ik weet, laat ik komen terwijl ik schrijf,terwijl mijn handen in het tikken voorbij zie flitsen en achteraf het terug kan lezen,en mij duidelijk maakt,dat het rugzakje wat ik dacht te dragen veel lichter is geworden.Eigenlijk niets meer nodig heeft, dan te blijven ervaren terwijl ik schrijf.Mij kan buigen naar alles wat ik heb toegeëigend en voort heb gezet, te blijven creëren in mijn moment van schrijvend delen, wat een mooi beleven is geworden,wat ik nog heel lang hoop te doen,waarin mijn omgeving precies de goeie plek is geworden om dat te doen.
Anna.💚.

Geen opmerkingen:

Geraakt zijn.💧.

In het geraakt kunnen zijn waarin ik zie hoe heel dichtbij in een vriendschap die ik voelde, zich heeft genesteld, in wat blijkt dat wanneer...