Schrijvend beleven.

Soms te slingeren tussen hoop en strijd,tussen het kijken waarin het ervaren blijkt, dat als ik mijn hand in het vuur zou steken in de overtuiging die ik had, mij eerder doet beseffen dat in het trekken aan een dood paard de bezinnig krijgt, om te weten dat een rond glans zo veel makkelijker in handen ligt.Het reageren op elkander nog steeds de vulling blijft om iets te vertellen.Terwijl als ik schrijf steeds meer kan voelen,dat de openheid in elke hoedanigheid zich op zou kunnen slokken,niets meer zou kunnen laten zien,dat mijn barmhartigheid in een mooie  samenwerking, alleen iets verteld hoe ik naar de dingen kan kijken.Ik dacht altijd dat ik verwijderd was van de mensen,dat ik niets begreep van alle handelingen die ik zag,maar heel langzaam tot mij door kan dringen,dat mijn waarheid die ik nu spreek, alleen voor mijzelf kan gelden.En dan in staat ben om het in een sausje te leggen en flink te roeren,zodat de kleur die het kan krijgen veel zachter is geworden en er niemand mee om de oren sla.Soms de ruigheid kan voelen en met een botte bijl wat oude stenen stuk kan slaan,een oude woede om kan buigen en mijn aandacht daar naar toe kan gaan.Niets liever zou willen, dat ieder steen die ik naar boven haal, zou kunnen gaan beschilderen met witte lak,zou kunnen bewaren waarin ik een ander pad besla.Waar ik kan lopen,en lachen om een wind die ik laat,waar ik mijzelf kan omarmen in een strakke bui.Waar het voedsel wat ik verteer, zo licht als mogelijk moet zijn,omdat mijn lichaam is aan het veranderen.Niet alleen mijn lichaam iets verteld,maar ook in mijn schrijven ik iets voel ,wat een felheid zou kunnen geven,geen tijd meer heb om mij af te zonderen,geen verwijdering meer kan voelen, maar te blijven staan waarin ik ben.Geen deur meer hoeft te openen om een drempel over te gaan,maar te zweven over mijn taal die mij de rust kan geven in al het ontstaan.Wat mijn bewegen nu verteld,dat elke weg die ik bewandel meer iets zegt in de overgave van elk moment  en daarin mijn schrijvend beleven kan laten zien.Schrijvend beleven mij verrijkt, alles op de juiste plek laat vallen en mij altijd laat zien,dat in het overkomen een duidelijkheid van weten, hoe ik kan bewegen in mijn eigen taal.Mijn schrijvend beleven  alleen verteld hoe mijn energie kan stromen,hoe mijn opwinding die ik voel, niet onder tafels of stoelen hoeft te steken ,maar uiteindeljk kan voelen, dat ik dit naar mijzelf aan het schrijven ben.
Anna.💚.