Gereedschap.

Het ervaren mijn blauwdruk draagt.Mijn instelling ook heeft in elk beleven die ik beschrijf.Geen oorzaak of gevolg kan hebben,maar te accepteren zoals het is.. Waarin mijn gevoeligheid haar plek ook vindt en in staat kan blijven dat wat ik schrijf mij altijd heeft geholpen om rechtsstreeks te ondervinden dat wat ik ook laat zien zich terug verdiend in al mijn ervaren.De ruwe randen overal te hebben weggehaald in het beleven van al mijn schrijven zo volstaat.  In het toelaten van sommige stukken,soms ook kan voelen in het persoonlijk kunnen zijn niets heeft te maken hoe het kan worden gelezen.Hoe de tijd die ik neem het vrezen voor het vrezen met mijn aandacht heeft kunnen genezen. Van de slag die ik maak en toe kan dienen. Wanneer ik het terug lees eigenlijk alleen voor mij zou kunnen gelden In mijn eenvoud terwijl ik schrijf en kan spelen met de taal. Die mij verrijkt en zelfs een inzicht kan blijven geven. Niets meer weghaal maar te laten staan. Dat wat mij kan overkomen heel menselijk blijkt te zijn.Zoals rimpels in een vijver steeds groter kunnen worden en dan plots verdwijnen,zoals ik ook in mijn schrijven ontmoet.Niet elke ontmoeting de poëzie kan dragen en soms een belangrijk deel wat ik kan ondervinden ook kan laten zien.Altijd achteraf kan voelen wat het kan doen wat ik heb besproken en beschreven.Uiteindelijk heerlijk heb geslapen en uitgerust weer wakker wordt en opnieuw kan schrijven wat er ook gebeurd.Nergens op terug hoeft te komen,maar klaar te zitten voor weer een volgend moment.Waarin het geluid naar de achtergrond verdwijnt.Waar het tikken op mijn toetsen de blijdschap geeft om weer anders te kunnen kijkenOm  geheeld te zijn en te kunnen voelen hoe mijn nieuwe dag begint,.Dat in elk schrijven voor mij volstaat.Zo wonderlijk het kan blijven en verder ga .Mee kan drijven met de flow die dan komt.Met het inzichtelijk verblijven,waar mijn rust en kalmte  altijd zegt dat ik iets heb achter gelaten.
De zon weer op zie komen zoals ik nooit eerder had gezien,dat in elke beloning die ik kan voelen heb gegeven vanuit het dragen van mijn eigen tijd. Altijd in mijn eigen spiegel kan blijven kijken.Mijn eigen taal mij de woorden heeft gegeven om te blijven beschrijven wat ik beleef en uiteindelijk aan mijzelf(en ook aan andere) kan laten zien.Geen schaamte meer ken geen oordeel naar mijzelf toe kan laten,maar te laten ontstaan wat naar voren wilt komen.Zoals een gesprek met mijzelf de juistheid kan geven  in het erkennen als ik dit blijf doen, geen afwijzing voel,maar de blijdschap weet te ontvangen. Zodra ik schrijf en spreek de vrijheid blijf zien en voelen.  Het juiste gereedschap die ik in handen heb, op deze mooie manier weet te gebruiken.
Anna.💚.