Als ik mij open zou stellen voor de wereld om mij heen,in de gevoeligheid van mijn ervaren,dan lig ik wakker in de verschuiving van de aarde,dat in elke overstroming die ik kan zien en in elke oorlog die maar niet eindigt,nergens een vinger op kan leggen.Mij bewust ben van het feit, juist daarom geen vragen meer kan hebben,maar te blijven staan waarin ik ben en aan mijn eigen regels alleen kan houden.Bij ieder stap die ik naar buiten zet,mij gezegend kan voelen en alles omarm in mijn simpelheid van leven.Maar wel kan ervaren dat het onbewust efffect kan hebben en met enige verbazing het volgen van discussies,welke beslissingen er moet worden genomen,welk een gedrevenheid niet altijd met open armen kan worden ontvangen.Dat in het samenzijn van elk duiden,bijna iedereen reageerd, zonder echt te durven luisteren in wat er werkelijk wordt gezeg.En raak ik overtuigd dat in alle gevallen woorden,gevoeld zou moeten worden,alsof je met jezelf aan het praten bent,daarin eigen klank kan voelen in het spreken naar de ander.
Het klinkt misschien wat vreemd,maar te luisteren naar een klank,zoals een viool of een piano,zo zou men ook kunnen luisteren naar eigen stem.Waarschijnlijk dan pas iets zou kunnen veranderen in alles discussies die er nu zijn.Het toonbaar maken wat een stem kan doen,welk een invloed het zou kunnen hebben in het reiken naar elkaar.Om te spreken vanuit de stem die werkelijk bij je hoort.Dan zou er een verandering kunnen komen,waarin de liefde kan ontstaan,waar het ijveren naar elkander om kan slaan om begrip te kunnen hebben.Om te gaan staan in het licht van het leven,geen strijd daarin bestaat,maar het kunnen zien, dat het bezig zijn op de oude geconditioneerde manier, daarin niets valt te begrijpen,niets toe kan voegen wat echt belangrijk is.Dit kan zeggen uit eigen ervaren, dat sinds dat ik weet te luisteren naar mijzelf,er voor mij zoveel is veranderd en alles op een heel ander niveau is neer gelegd. Steeds meer ben gaan begrijpen dat het kunnen ervaren van mijzelf,mijn schrijven en spreken anders zijn geworden.Zelfs de mooie vorm die ik kan voelen in mijn dagelijks ervaren, zo dankbaar en tevreden kan zijn,zo liefdevol kan kijken en altijd hoopvol kan zijn, dat een enkeling dit misschien op zal pakken en gaan begrijpen waar ik over schrijf of spreek.
Anna.💚.
april 04, 2025
Elk duiden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Shiva.
De draad die ik laat lopen als ik kan kijken naar de Shiva in mij. Dan in elke hand twee mooie lelies kan dragen, die de kleur aangeven van ...
-
Het nieuws wat het kan geven,waarin ik proef, hoe de simpelheid van schrijven, voldoet om te blijven ervaren, dat elke lijn die ik kan ontvo...
-
Het is geen keuze die ik maak,maar een natuurlijk ontvouwen die erover waakt, dat als de tijd is gekomen om te overwegen zoals ik schrijf ,...
-
De belangrijkheid in al mijn duiden,in al wat er nog kan zijn,in al wat ik laat gebeuren hoe belangrijk het blijft,dat het veronderstelde di...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten