Elk briesje.

Mijn delicaat verblijven waarin elk geluid,als een mooie fluistering in mijn schoot kan worden geworpen.Alleen maar bezig ben om mijzelf verstaanbaar te maken. In elke vorm  naar buiten kan komen,mij omhoog laat kijken en kan zien, hoe de zon een schaduw kan leggen over een beeld die kan ontstaan,en alleen kan reageren in elk eigen vermogen dat er geen conflicteren kan onstaan.Maar in het gedogen kunnen kijken met hand voor eigen ogen, dat in het verder reizen in elk ontstaan,altijd mijzelf een antwoordt weet te geven,weet te voelen hoe het kan zijn, om alleen te blijven wat ik heb ontdekt in mijn schrijvend beleven.Altijd weer opnieuw kennis kan maken met mijzelf.Vaak de verrassing blijft dat wat ik schrijf soms eerst met mijzelf  heb besproken .Voor mij maakte het niet uit,of ik nu schrijf of spreek,want in beide kanten de ontmoeting blijft met mijzelf en ondertussen aan iedereen laat weten dat in het  spreken er van alles kan ontstaan.Zoals het bedekken in de goede zin en alleen aan mijzelf weet uit te leggen van het eind tot een nieuw begin.Van nog bewuster kunnen worden,waarin elke handeling die ik zet, voort is gekomen omdat ik weet te luisteren naar mijzelf.
Elk doordrongen feit, mij op kan tillen naar het vermogen, die ik kan ondervinden,dan laat vloeien over de verwondering die het zou kunnen krijgen als ik mij over kan geven in elk moment wat ik beschrijf.In elk briesje die ik blijf voelen, wanneer ik zeg dat mijn dagelijkse bezigheden nu is doordrongen dat wat ik schrijf ook blijf ervaren zonder dat ik schrijf.Zonder zoveel woorden mijn stilte er kan zijn,waarin mijn adem die ik hoor, heel regelmatig mijn bloed laat stromen, waarin ik mijzelf gewoon kan zijn.Waar ik kan horen,in de klank van mijn stem, als een viool kan klinken,of soms de bas ontstaat, die vaak aan kan geven hoe diep het kan klinken,mijzelf toe kan staan  om een piano te kunnen horen,dat in iedere noot die ik hoor, uiteindelijk mee kan deinen zoals ik nu mijn eigen stem ervaar.
Geen idee waar ik uit zal komen, maar door het vertrouwen die ik heb, in het blijven ontvouwen wat ik vertel.Niets anders zou kunnen zijn,dat in het vertellen van dit moment wanneer ik schrijf,mij weet te vullen in het delicaat kunnen zijn,zo breekbaar als glas,zo fijn van smaak,zo geladen het lijkt, zo hachelijk fijnzinnig mijn woorden vallen in de fijngevoeligheid wat er in mij delen kan ontstaan.
Anna.💚.