Orde scheppen.

Het begrijpen van een dagelijks gebeuren ,blij te zijn met een nieuwe plant, soms het even kan duren welk plek ik het wil geven,waarin ik mijn balans wil voelen  in alles wat ik doe.  Alleen maar is om mij goed te voelen in de ruimte waar ik ben.In het uitreiken waar ik naar staar,de ligging van een spoor zou kunnen hebben.Bezig ben om aan mijzelf uit te leggen,om te zien, dat het domein die ik heb geëigend,  vol respect in het blootleggen van iedere tekst,allleen heb ondervonden en altijd weet, dat in een meelopen met een ander, mij geen enkel voorbeeld geeft.In de momenten dat ik twijfel vaak ook komt, waarin ik te lang heb meegelopen met de ander.Waarin mijn eigen mening ongemerkt   heb laten onderdompelen in het sluimerend efffect, dat iets goed moet voelen en net zoals ik schrijf,een bepaalde orde steeds wil scheppen,steed wil blijven zien, dat mijn alleen zijn in het recht van spreken, steeds meer naar voren treedt,steeds meer kan kijken wat mij voed of niet,wat ik kan laten zoals het komt en mijn vrijheid die ik daarin blijf voelen, voor mij belangrijk blijft.De betrekkelijkheid in het geven nu doorzie,zoals ik mijn hand kan leggen op een zere plek,zoals het kunnen luisteren in wat ik zeg,daarin steeds meer kan waarderen dat mijn stem die ik heb, ook te kunnen gebruiken in ieder gesprek met wie ik wil.Niemand meer op een voetstuk hoeft te zetten,wat ik veel te vaak heb gedaan,vanuit een verouderde conditionering,vanuit het minder voelen van mijzelf.  Zolang ik nog verbaast blijf over mijn eigen delen, wil dat  zeggen, dat ik nog steeds onder mijn eigen maat aan het leven ben.Nog steeds de neiging heb om de ander groter te willen maken,belangrijker dan mijzelf,naar de achtergrond wil bewegen en dan wat stiller wordt.Omdat ik niet arrogant wil lijken,geen voorbeeld wil zijn,dan alleen mijzelf te blijven vertellen hoe het voelt, dat in iedere ontmoeting,mijzelf wil blijven zien,wil voelen en  kan duiden dat in mijn delen ook aan andere kan laten zien.Niet omdat ik het beter weet,maar ben blijven luisteren naar mijzelf,naar wat ik kan vertellen in een mooi moment, geen verdediging hoeft te hebben,maar een schoonheid van weten,dat als ik schrijf, weer thuis kan komen bij mijzelf.Een ander gaat joggen of boksen in een ring,dansen met een partner,buigen naar een koninging,lachen om een cabaret ,of zingen in een groep,maar dat ik kan schrijven zoveel ik wil. Brengt mij in het thuiskomen bijmijzelf, in het blijven ontdekken, dat in alles wat ik ervaar, in al mijn orde die ik schep,in al mijn uiten, mijn verbinding die ik leg ,uiteindelijk alleen aan mijzelf blijf vertellen.
Anna.💚.