Het vonkje.

In het vonkje wat verder spat en op kan laaien in een grotere brand, wanneer het spreiden van het vuurtje sneller gaat, dan de angst die ik soms weet te voelen in het opmerkzaam durven zijn,dat ieder vonkje haar eigen weg ook gaat,in mijn duurzaamheid van delen.In het onderdompelen wat ik heb beschreven en ook af kan sterven,zoals het hoort,zoals de richting weer doet lijken dat alles wat ik nu doe, zo bij mij is gaan horen,zo is gaan beklijven in iedere vezel van mijn lijf.In overeenstemming wil blijven wat mijn aandacht vraagt.Waar het toe kan leiden, kan kantelen naar een andere kant,waar het stampen op de grond soms weet te helpen om mij te richten in wat er komt.Wat het laat zien, soms in een vrede,dan weer een vonk die over kan kan slaan naar een soort vernieuwing, die ik niet kan laten liggen.Zoals een gewoonte mij meerdermalen oprecht doet zijn.Het vonkje wat ik kan laten zien,zo klein als dat het lijkt,voort blijft vloeien in mijn taal die ik gebruik.In het wezenlijk verstaan dat het vonkje die ik zelf creëer mij uit kan dagen,dat in elk beschrijven die ik laat zien,mij alleen kan wagen in wat het diend,om het vonkje te blijven dragen,waarin het vuurtje kan blijven branden en er voor zorgt dat het verspreidden zomaar zou kunnen gebeuren.Zomaar ineens toe kan slaan,alles plat laat branden,zodat alles weer opnieuw zou kunnen ontstaan.Op nieuw kan gaan kijken in het rond,alle as van mij af kan vegen en te gaan strooien over de grond waar ik op blijf lopen. Blijf zaaien met één hand,zodat ik mijn andere hand kan gebruiken voor de dingen die ik vast blijft houden, in het nodig hebben van mijn doelend effect.Het essentiële laat zien dat in ieder delen het vonkje wat zich uit kan breiden, niet tot een te grote brand hoeft te leiden,maar de controle houdt in eigen perspectief. De lading krijgt in het blijven delen ,geen doel meer heeft, maar het ontvouwen mij veel meer zegt om al schrijvend te blijven spreken naar mijzelf.Het vonkje wat ik ieder dag ontvang, ook op deze manier wil blijven delen.In het blijven begrijpen van mijzelf,dat de kansen die ik heb gepakt, nu zijn uitgelopen met een vonkje in mijn hand en dat door wil geven aan wie het wil lezen. Voor mij het belangrijkste blijft om te weten, dat in ieder vonkje wat ik geef daar zelf voor heb gekozen.In het ondervinden van mijn eigen reis,in al mijn ervaren veel wijzer ben geworden,veel meer te leven in dit moment,veel meer te kunnen zeggen wat ik wil,en niet meer om hoeft te kijken hoe de sfeer van gisteren vandaag weer anders blijkt te zijn.
Anna.💚.