Zelfredzaamheid.

Plots een nieuwe inval voelde en af en toe een anekdote wil laten zien.Zomaar omdat het kwam ,een verhaal wil vertellen en uiteindelijk bijmijzelf weer terug aan het komen was.Dat in het schrijven van een zij,ik de afstand kan nemen waarin ik toen leefde en de flarden die het krijgt, eigenlijk in elke anekdote laat ontvouwen en dat zo af en toe eens plaatst.Het zoeken naar een begrijpen,het staan in wat er komt, is met alles te vergelijken,zoals het ooit begon,dat in het beginsel van mijn leven de vele onrust in eigen reactie om heb kunnen zetten, waarin ik mij  nooit thuis heb durven voelen bijmijzelf.Waarschijnlijk nu de ruimte is gekomen om te gaan erkennen dat mijn zelfredzaamheid die ik mee heb genomen uit andere tijden,nu tevoorschijn mogen komen en op een integere manier wil laten zien.Wil laten proeven hoe mijn bodem is geweest van een overleven in een geheel andere tijd.Van het doorzien dat in elke ontwapening,  mijn rug  af kon glijden en ook te laten in wat het kan zijn, dat in elk verwevenheid in een anekdote tevoorschijn mag komen.In het overgeven van dat moment en nog twijfel om het te posten,omdat het verhaal wat ik wilde schrijven, altijd weer terug aan het komen is in mijn eigen ervaren.Wat mijn bodem is geweest,en in het dragen van de dingen, nergens in ben blijven hangen, maar te willen delen hoe mijn leven echt is geweest.En dat in kleine anekdotes wil beschrijven,zoals het komt,in het reageren opmijzelf, het uiteindelijke verhaal blijf vertellen,zoals het echt is gebeurd.Zoals ik mij heb kunnen voelen in elke reis die ik heb gemaakt,heb kunnen beleven,maar nu in afstand erover wilt schrijven om te zien wat het nog doet, in nu mijn dagelijks leven.Hoe het voelt dat elke bestemming die het heeft,onopgelost kan blijven liggen,geen waarde meer heeft, dat in elk delen mijn eigen zorgvuldigheid laat stromen, naar het nu en blij ben om te kunnen vertellen, dat in elke anekdote die ik beschrijf, allang is vergeven naar iedereen die ik ontmoette en daarvoor een buiging maak,een dankbaarheid kan tonen,dat als zij er allemaal niet waren geweest ik in andere wereld  zou zijn gebleven.Misschien in de vervreemding van mijzelf,mij onder had gedompeld in alle medicijnen die er zijn,als een zombie had gelopen,niets verwerkt bleek te zijn,alleen te knikken en met wat kwijl uit mijn mond niet meer kon spreken,geen grenzen meer had,de angst voor het leven zich op had opgehoopt in elke spier van mijn lijf.Maar door iedere ontmoeting die ik had, als een spons heb meegenomen naar deze tijd waar ik nu ben,waar ik mijn geluk heb gevonden in het schrijven naar mijzelf.In het delen op mijn blog,mij de juiste werking heeft gegeven in de rust die ik heb gevonden,geen schaamte meer voel, maar te gaan posten  en dan ook elke ervaring  blijf delen zoals het komt.Waar het naar buiten wil komen in de kleine anekdotes die ik vertel.
Anna.💚.