Vriendschap.

Het getij wat zich kan keren,in elke aandacht die het krijgt,mijn rug niet hoeft te buigen,maar het besef van delen het genot ook krijgt, dat  mijn intresse veel meer is gaan lijken in het beleven van dit moment.Waar de glinstering zich blijft spiegelen in elk  effect, dat in elk verbazen de overwinnig kent,om in het rijpen te kunnen wachten,te kunnen zien,dat het geduld die ik kan hebben, om kan worden gebogen naar een deel wat opnieuw uitgevonden wordt.Geen schijn van kans dat in de taal van wetende,het geluid produceert van elke klank die ik wil horen, alsof ik voor een orkestje zit.Te zien met zoveel passie, hoe de tijd zou kunnen dringen en kan laten zien hoe iets nieuws zo geboren kan worden,in de taal die ik laat zien.Geen twijfel,maar een zegen dat  alles wat er kan ontstaan zo vanzelf haar eigen weg ook heeft gevonden,ook is meegegaan in de lichtheid van mijn leven.Nu de vogels hoor sjilpen,hun nestjes  aan het bouwen zijn ,nog steeds het tikken op mijn ramen en  ben ze gaan begroeten, alsof wij de grootse vrienden zijn.Vrienden zo belangrijk zijn,en mee kunnen lopen in het aanwezig durven zijn,  dat in elk moment iets anders kan gebeuren,om te durven zeggen wat mijn hart heeft ingegeven. In elke afstand die ik voelde, ook merkte dat ik verder ben gaan lopen  in mijn eigen veld.De bomen ben gaan  tellen,vele stammen heb aangeraakt, om ook te kunnen voelen dat ook wij vrienden zijn geworden .Vrienden worden met de dingen om mij heen,zoals een vlinder onder mijn wandelen op mijn schouders mee kan liften,zoals de ganzen hun trekken laten zien, de muizen dansen met veel te grote klompen,de paarden altijd staan te hinniken  in een open  wei. Waar soms wat koeien staan te loeien en flink wat staan te schijten,de geur ook geeft, om je ramen open te gooien, dan een ooievaar begroeten, met het klapperen van de snavel,zijn nieuwe maatje ontmoet,en ook daar een nieuwe vriendschap wordt gesloten.Vriendschap is de dunne lijn van een vertrouwen,van te kunnen zeggen wat er is,elkaar weten te herkennen en kunt ervaren zoals het is.Uit te kunnen spreken vanuit de wil om te blijven luisteren wat je van de ander herkent.In elk gesprek naar een hoogte kan brengen, in het herkennen van de stilte die  kan ontstaan.In elke uitwisseling een verbinding kan ervaren,zomaar kan lachen in iedere uitspraak die wordt gemaakt,in het overgeven van een vriendschap,misschien het fortuinelijke kan blijven voelen, dat in het herkennen van jezelf, zonder een verwachting kan worden ervaren, dat in het blijven delen alleen iets zegt over een hand die wordt uitgestoken.In het plezier die dan vaak komt, alleen het vertrouwen kan voelen,maar ook maakt, dat bij elke ontmoeting de herkenning kan blijven groeien,ook al is het niet hetzelfde en loop je een ander pad.Maar in het spreken naar elkaar de rust zou kunnen vinden, waarin soms een afronding komt. Elkaar niet meer terug hoeft te vinden,maar te weten dat elke vriendschap die is geweest mij heeft geholpen om te zijn waar ik nu ben.Dat in elke vriendschap die ik heb mogen hebben, zal blijven koesteren vanuit het groot belang, nu de vriendschap met mijzelf nog belangrijker is geworden. Mij er niet voor sluit,maar mijzelf nu weet op te vangen,alles kan bespreken wat ik met een echte vriend zou kunnen doen, nu is gebleken dat de vriendschap in het keren naar mijzelf, mij de wortels heeft gegeven om te zijn en  te schrijven in dit moment...
Anna.💚.