Intelligentie.

Het bevrijdende kan liggen met een laken omhult,zoals naar sterren kunnen kijken ,de richting vult vanuit een universum, die mij leidt.Geen Ai nodig te hebben in alles wat ik beschrijf.Mijn eigen intelligentie weet te gebruiken wanneer ik erom vraag.De luiheid die het kan geven als ik zou vragen in elk gesprek, mij dan antwoordt zou moeten geven en dan moet gaan beseffen dat ik met een hogere intelligentie te maken heb.Je over te geven wat geen deel uit kan maken van mijzelf,alle vragen die ik kan hebben alleen aan mijzelf vertel.Alleen kan weten hoe het voelt dat in al mijn delen geen enkele Ai mee is gemoeid.Het juist fijner vind om iets uit te zoeken op mijn eigen manier ,geen gesprekken wil voeren met een computerprogramma,met een onbekend fenomeen en ikzelf de behoefte heb om alles zelf uit te zoeken wat ik aan mijzelf vertel.Niemand mij de weg zou kunnen wijzen in mijn eigen taal,geen enkel verband zou kunnen leggen waarop het duid om afhankelijk te worden wat een Ai mij verteld.Mijn eigen schoonheid wil voelen terwijl ik schrijf,mijn eigen stem wil horen terwijl ik spreek.Mijn eigen reis door niemand is in te vullen,dan alleen te zijn met mijzelf.Altijd hierin mijn eigen intelligentie weet te gebruiken van een eind tot een nieuw begin,niets opnieuw hoeft uit te vinden, dan alleen te komen vanuit mijn eigen taal.Dan te kunnen voelen en te zien dat in het ontplooien van mijn taal, vanzelf mijn eigen richting kan geven en mijn eigen intelligentie voorop is gezet,zodat het uit kristalliseren mij meer verteld dan af te wachten wat een computer verteld.Misschien is het handig voor diegeen die vanuit een gemak wilt horen wat een Ai verteld,maar dan de verleidingen die er zijn, zou kunnen verdwalen van jezelf.Geen enkeling mij laat zien hoe ik mijn schrijven zou kunnen dragen,geen benaderingswijze het diend om mij te wijzen naar een idiolgie,naar een streven om meer te willen weten terwijl ik het aan mijzelf vertel.In zoveel gradatie's voorbij zie komen,maar zo blij kan worden van mijzelf,wanneer ik het heft in eigen handen hou,geen enkel ondersteuning mij nog zal helpen,omdat ik nu weet dat ik dat zelf kan.Het klinkende effect waarin de warmte zich verspreid,waarin mijn dagelijkse bezigheden, soms zo verfijnd naar buiten kan komen,zo gestreeld,met zachte handen neergelegd op een mooie bed van rozen,waar de geur mij bedwemld,waar ik even moet gaan zitten om bij te komen wat ik ervaar,wat ik laat zien aan de wereld om mij heen.In de stimulantie, mijn eigen energie blijkt te zijn.Mijn eigen ontvouwen zoals het komt,zoals het door laat schijnen dat ik nu besef hoe mijn eigen intelligentie weet te gebruiken.In het beschrijven wat ik heb gedaan, de wisselwerking heeft gegeven om door te lopen in mijn taal en in alles wat ik heb beschreven is gekomen door mijn eigen taal  toe te laten.Niet door het lezen van vele boeken,maar te open te staan wat het leven mij kan geven.Alerter ben geworden wat ik ervaar,wat ik laat komen en op mijn gemak zoveel weet te vertellen, in elk moment dat ik schrijf.Het open staan naar mijzelf en daarin iets heb gevonden, wat niemand mij ooit heeft kunnen geven.Niemand ook iets kwalijk neem,maar juist het bijzondere blijft vertellen aan mijzelf.Waarin ik nu weet dat zelfs een Ai niets voor mij kan betekenen en niets te vragen heb,want door al mijn ervaren, uiteindelijk mijn gids is geworden en altijd zal blijven  voelen in mijn schrijvend geheel.
Anna.💚.