Reactie.

Te volstaan en op een manier kan kijken waar het brood wat wordt verdiend,meer in een uitdelen van alle zorgen weer aan het terugkomen is .Dat de grens die wordt getrokken in het rijker wordend gevoel,ook weinig in uit kan drukken,dan het schrille bestand, waar de vingerafdrukken zijn ontstaan,waarin de hoge heren staan te hakken,waar de macht als zwaarden worden gezien,waar het geld wat nog moet komen alleen voor de rijken is weggelegd.De ondersteuning van het vele praten,eigenlijk in alles is verstomd.In het precieze als een degenlijke reclame ook schreewt om de aandacht die het kan hebben, ook verbroken wordt.Dat wanneer de hoge heren net als iedereen, de toilet ook moeten gebruiken, ook naar bed gaan en de ego die zij dan hebben, als een masker naast hun kussen leggen,en dan de dromen die dan komen de angst zweet zou kunnen hebben,maar daar nooit over wordt gesproken.Om de witte lakens waarin zij slapen misschien kunnen gebruiken om zich over te geven aan de vrede,en het masker wat zij hebben, te gaan beschilderen hoe zij werkelijk hadden willen zijn.Mijn reactie op al het gebeuren wat er toe kan leiden dat de maatstaaf die wordt gebruikt niet voor iedereen kan gelden.Niet omdat de tafel waaraan ik zit in tweeën zou kunnen splitsen,met in de ene hand het gif, waar de bacteriën hun kans ook pakken om te gaan woekeren,om in het geheel al sluimerend mij doet denken, dat alle invloed die nu  aan het komen is, mij nog alerter maakt.Mij nog meer doet beseffen hoe nietig wij allen zijn,hoe afhankelijk elk woord die wordt verteld op kan lossen in hetgeen, wat er nooit kan worden verwacht.De verdediging die doet lijken op het likken van oude wonden,waarin de wereld is aan het kijken hoe de verwarring is ontstaan ,hoe de hoge heren de veren in elkander stoppen en tevreden kunnen kijken dat er misschien een ander oorlog komt.Blij moeten wezen,verstandig moeten zijn,in het effect wat het kan geven als ik mijn ogen sluit en kan voelen dat de tijd waarin wij leven en voor mij niet meer is te begrijpen.Deze reactie geef ,vanuit mijn kant van ervaren en nooit begrijp dat in al het praten wat er gebeurd, de noodzaak blijkt, om het vergeten wat niet meer kan,mijn eigen mening hierop na te houden,en tot mijn verbazing ik dit schrijf.Dat in alles wat ik heb gedeeld nu werkelijk kan voelen wat het doet als ik uit mijn eigen wereld wordt gehaald.
Mijn wereld is veel zachter en omringd door de dagen wanneer ik schrijf,en soms als een reactie daar eens over wil vertellen wat het met mij doet.Wat macht kan doen,waar alle gaten die zijn geschoten,alle mensenlevens die zijn geveld,als een zoveelste nummer wordt weergegeven en dat in feite niemand meer teld.In het verdwijnen van de grote wereld geen enkel bestand daar tegen kan,dat mischien wat later  ons moeten gaan wapenen,met de invloed van buitenaf, ons ook zo gaan gedragen wat een macht van ons vraagt.Niet meer weg kan kijken,maar te staan voor een vrede,geen enkele oorlog nog kan benoemen,maar te lachen met elkaar,te dansen in het licht, wat overvloedig blijkt te zijn,geen triggers meer te ervaren,maar samen durven te staan en te durven kijken in de loop van een geweer en dan moeten lachen keer op keer,dat in elke film die het voor mij is geworden ook kan zien,hoe verveeld het zou kunnen raken.Geen verdeeldheid meer kan zien,geen steken onder water,maar alleen de liefde blijf voelen op de aarde waarop ik sta.Mijn eerbied uit kan spreken,mijn reactie die ik nu heb, zomaar is ontstaan,zomaar om dat ik ben gaan zien  dat in alle liefde die blijft bestaan, er geen oorlog meer zou zijn,dan alleen de vrede,en dan benieuwd ben wat er dan gebeurd...
Anna.🙏.